vrijdag 4 juli 2014

Het vertrek, terug naar Nederland

Tsja, en dan is het weer 2 juli. Tijd om terug te keren naar Nederland. We moeten om 3u uit ons appartement zijn, dus kunnen gelukkig nog wel het een en ander op ons gemak afwerken in de ochtend en in het begin van de middag. We hebben de koffers gepakt en in de auto gezet, deze passen niet in de bagage-ruimte van het paard, dus mogen ze plaats nemen op de achterbank (dat ook met moeite past).

Het is tijd om afscheid te nemen van ons appartement :-(.


Om 14:50u vertrekken we richting vliegveld, we hebben een hoop tijd over omdat de vlucht pas om 21u vertrekt, we willen echter niet dat continue met de koffers rondrijden, dus hebben besloten de tijd door te brengen op de luchthaven, kunnen we wellicht nog wat leuke dingen kopen ook. Onderweg naar de luchthaven krijgen we nog een laatste plens water over ons heen.

Maar uiteindelijk komen we na bijna 50 minuten (de trip kost normaal max 20 minuutjes) eindelijk aan bij het vliegveld, bij Alamo wel te verstaan waar we ons paard achter moeten laten. We doen voor de laatste keer het dak open om onze koffers eruit te pakken. Het is tijd om te gaan wachten op het vliegveld....

Eenmaal voorbij customs gaan we verder wachten en bestellen we twee pizza's bij de Pizza Hut. Tsjee, wat een pizza's, je hebt geen idee of je de doos om de pizza aan het opeten bent of de pizza zelf. Maar okay, we hadden weer wat eten :-). In de tussentijd komt er een hurricane warning op TV voorbij, niet voor Flordia, maar voor iets erboven.

Het is iets na 20u, ons vliegtuig staat klaar om gevuld te worden met de passagiers, we zijn klaar voor de vlucht.

Het was rustig in het vliegtuig (voor nog geen kwart vol), dus we hebben ook nog iets kunnen slapen. Alles ging voorspoedig en om kwart over 12 landde we op de polderbaan, de baan die altijd wordt uitgekozen als ik (Ruud) in een vliegtuig zit. Ik denk dat de laatste 3 of 4 vluchten, ongeacht de herkomst, de polderbaan had :-(.

Inmiddels zijn we weer een dagje thuis, toch wel weer wennen hier in Nederland, waren al bijna gewoon geraakt aan de US :-). Nu gaan we de foto's verder nog eens nakijken voor een leuke selectie. Het zijn er zo'n dikke 3000, dus dat duurt wel even :-).

woensdag 2 juli 2014

Holocaust Memorial

Dinsdag, bijna aan de laatste dag begonnen. We bezoeken het Holocaust Memorial, deze ligt op steenworp afstand van ons appartement. Het is een bewolkte dag, niet te warm, dus geschikt voor dit soort bezoekjes.

Aangekomen bij het Holocaust Memorial zijn wij de enige bezoekers. Dat is mooi, loopt ook niemand je in de weg :-). Het memorial is best indrukwekkend om te zien, een enorme hand die de lucht in wijst. Het gedenkteken is nog niet zo oud, in 1990 is het geopend voor het publiek.

Om het water zijn is er een muur gebouwd met teksten en foto's, maar de ronde begint met een beeld.

We beginnen aan de ronde, wanneer je de foto's en teksten ziet word je toch wel een beetje stil.





Er hangen zeer veel foto's. Vaak helaas zeer slecht te lezen en te bekijken door de schittering in de stenen welke gebruikt zijn.






Na de foto's kom je aan in een soort koepel met een jodenster in de top. Deze wordt verlicht door de zon.

Je kunt vervolgens door een kleine hal naar de hand toe lopen. Aan het einde zie je een kind.

Je komt vervolgens uit bij het beeld in de vorm met de hand. Aan de zijkant zie je de namen van de slachtoffers van de holocaust. Heel indrukwekkend om zoveel namen te zien. En dit is niet de enige muur met de namen. De eerdere gang liep namelijk door waar ook namen werden geprojecteerd. Er lijkt geen einde te komen aan de slachtoffers.



De muren bij de hand zijn ook zeer zeker indrukwekkend, de beelden maken het af.







De muur, let op, dit is een panorama-foto van een ronde, dus hij is een beetje vreemd gevormd :-)

dinsdag 1 juli 2014

Florida The Keys, dag 2

Dag 2 in de Keys. We lagen dag 1 al redelijk op tijd op bed, dag 2 komen we rond 8u ons bed uit. Na het ontbijt gaan we naar onze eerste bezichtiging in Key West, een oud begraafplaats in het centrum. Klinkt een beetje een lugubere bezigheid tijdens de vakantie, en dat is het ook. Er zijn echter niet zo heel veel activiteiten in Key West om te doen, dus hebben we voor deze gekozen. Tegen kwart voor tien vinden we een parkeerplekje in het centrum nabij de begraafplaats en lopen in de vroege warmte de juiste richting op. We hebben moeite om de officiƫle ingang te vinden, en de begraafplaats is best groot. Een hek staat open en we lopen daarlangs naar binnen.

De begraafplaats is groot, heel groot. Er liggen een flink aantal bijzondere graven, we hebben echter geen idee waar te zoeken. Nadien blijkt dat bij de ingang (die we op het laatst vinden) er een plattegrond beschikbaar is waar de bijzondere graven staan vermeld. Voor ons helaas te laat. We slenteren rond op de begraafplaats in de enorme hitte. Dolgelukkig dat we ook wat water mee hadden genomen uit de auto.

Er liggen oude graven van eind 19e eeuw, maar ook recentere. Graven welke gerelateerd waren aan militairen waren vrij eenvoudig te herkennen aan een vlaggetje welke bij het graf stond, hoe oud het graf ook was.





De tijd staat niet stil, dit is overduidelijk te zien bij sommige graven.





Sommige graven zagen er juist verdacht goed uit voor de leeftijd van het graf.


Bij sommige graven hoef je niet te raden wat degene heeft gedaan in het leven.


Terwijl we rondliepen werden we continue aangekeken door de bewoners van het kerkhof


En ik kwam ook nog een bijzondere spin tegen, ik wist op het moment van fotograferen echter niet precies wat het was. Achteraf spijt natuurlijk, als ik het had geweten was ik dichterbij gekomen om een mooiere foto te maken. Het gaat hier om de orbweaver spider, het beestje ziet er heel bijzonder uit :-). Meer info over de spin: klik hier


Er lagen ook graven voor gesneuvelde soldaten van USS Maine (ACR-1) alias US Battle Ship Maine. Deze is geƫxplodeerd in Havana harbor in 1898. Meer info



Het is jammer genoeg te warm vandaag om langer rond te lopen op de begraafplaats. We hebben nog niet eens een kwart gezien, maar de brandende zon, het gebrek aan wind en schaduw maken het ondraaglijk. We gaan verder richting Duval Street om daar verder een kijkje te nemen.

Er is verder niet veel te beleven. We kijken nog even naar de gebruikelijke loslopende en overstekende kippen.

We besluiten om weer richting Miami Beach te rijden, het is tenslotte nog een lange weg te gaan. Ik (Ruud) haal nog even een ijsje. Een ijsje met Key Lime Pie smaak! Jawel!

We lopen verder richting de auto en rijden terug richting Miami Beach. Onderweg krijgen we nog een en ander aan regen en aangekomen in Miami Beach blijft het ook niet echt droog. We stoppen nog wel even bij de oude brug, maar nu aan de andere kant. Om bij het begin te komen (dat overigens ingestort is) moet je door hoge bebossing. Met de beesten die hier rondhuppelen ga ik mezelf daar niet aan wagen> Wij zagen twee andere toeristen de bebossingen wel induiken en 1 rende er wapperend uit :-).


Aangekomen bij het appartement kwam het water met bakken uit de lucht. Rond half 8 was het weer droog en zochten we een plekje op om te eten. We belandde weer bij 920, een grillrestaurant waar we al eerder een keer goed hebben gegeten. Tamara gaat voor de zalm en ik pak een halve koe.

Het druppelt nog steeds, maar we zitten droog onder de parasol.




Na het eten pakken we nog even een ander terrasje met een aantal Corona's om af te koelen :-)

Morgen hebben we de laatste hele dag in Miami beach. Woensdag is het helaas weer tijd om richting Nederland te vliegen.