Dag 1, de reis naar New Orleans

Zondagavond, we vertrekken richting Schiphol. We hebben net zoals de vorige keren een kamer geboekt in het Ibis Hotel bij Schiphol. Hier kunnen we de auto de hele vakantie weer laten staan en voor de vroege vlucht kunnen we overnachten in het hotel. Onze vlucht vertrekt maandag om 10u, de incheckbalie gaat om 7u open.

We pakken om half 7 in de ochtend de shuttlebus van het hotel naar Schiphol en een 20 minuten later staan we bij de incheckbalie van United. Vanaf 7 uur gaat onze incheckbalie naar Houston open, er is voor ons nog een vlucht welke iets vroeger vertrekt, deze gaat naar Newark (ook in de USA). We schuiven om iets voor 7 in de rij aan, deze is al redelijk lang. Het blijkt het begin van een lange incheck-procedure. Er blijkt iets aan de hand te zijn, we hebben geen idee wat, uiteindelijk komt het er kortweg op neer dat de wachtrij ongeveer een uur lang in het geheel niet beweegt en de mensen die naar Newark moeten het (terecht) heel erg benauwd krijgen. Onze vlucht vertrekt om 10u, en we hadden eigenlijk in de planning staan om op ons gemakje nog ergens te ontbijten. Uiteindelijk zijn we om 08:50 bij onze gate aangekomen en kiezen we ervoor om een simpel broodje naar binnen te werken.

We eten ons broodje op bij de gate, het vliegtuig staat al klaar Laat het boarden maar beginnen!

Om 10u hoort onze vlucht te vertrekken, we kunnen door onze krappe overstap in Houston eigenlijk geen vertraging veroorloven. Desondanks blijft de melding dat we kunnen boarden uit. De crew is te laat, later geven ze de verklaring dat ze een opstopping hadden in het verkeer. Uiteindelijk zitten we om 10:15 in het vliegtuig en hebben we de take-off om 11u. Dat gaat spannend worden als we in Houston aankomen... Niets aan te doen, en we wachten gewoon even af. De eerste rit verloopt verder goed, je wordt door United de gehele reis volgepropt met eten en drinken, ons hoor je niet klagen :-).

Het nadeel was wel: de vluchtgegevens werkte niet op de displays. Hierdoor konden we geen inzicht krijgen op onze route en zien waar we ergens vlogen. Gelukkig heb je dan alsnog GPS met Google Maps en kom je erachter dat we via Canada de VS invliegen.

Als we uiteindelijk aankomen in Houston blijken we zo'n 25 minuten vertraging te hebben opgelopen. 25 minuten lijkt niet veel, maar met een overstap van een kleine 2 uur waarbij je door immigrations en met de bagage door de douane moet kan dit toch heel erg krap gaan worden. Rond 14:35 sluiten we aan bij de rij van Immigrations, het boarden van onze vlucht eindigt 15:25u. Pfffff, loop door loop door.. Nee, doen ze niet. We zijn aan de beurt en krijgen de standaard vragen van de immigration officer, en ik had het idee dat wij de enige waren die binnen een minuut weer verder mochten. Uiteindelijk zijn we rond 15:30 door immigrations en 15:35 bij de balie van United om ervoor te zorgen dat we een plekje krijgen op een andere vlucht.. Balen, we hebben hem dus gemist.

We krijgen twee tickets mee, 1 standby voor de eerstvolgende vlucht die vertekt om 17:43u en een ticket met een gegarandeerd plekje om 19:24u. En onze koffers zijn inmiddels al naar "een" vlucht, dus die gaan ze proberen met de goede vlucht mee te krijgen... Pfoe, dat gaat dus wachten worden. En natuurlijk dat onze koffers goed aankomen in New Orleans :-).

Om ons de benodigde beweging te geven moeten we van gate E naar gate B en als die niet doorgaat naar gate C. En ja, dat zijn aardige afstanden op zo'n luchthaven in Houston. Maar okay, we hopen natuurlijk dat de standby doorgaat welke om 17:18u gaat boarden. We lopen dus snel naar de gate toe, gelukkig niet de hele route, we pakken ook een trein(tje) die gaat van gate naar gate.

Aangekomen bij de (kleine) B gate is het wachten. We horen pas op het laatst of er nog ruimte is voor 2 personen, en het gaat om een klein toestel welke helemaal vol is geboekt. En om het af te maken zijn we niet de enige die op de standby-lijst staan. De kans is dus erg klein. Uiteindelijk gaat het dus ook niet door en lopen weer richting gate C. Het voordeel is wel dat (als alles goed gaat) onze koffers met deze vlucht mee worden genomen zodat we bij aankomst in New Orleans niet meer op onze koffers hoeven te wachten.

We besluiten om even snel een pizza naar binnen te werken voordat we uiteindelijk in de gate plaatsnemen.

Uiteindelijk vertrekt de volgende vlucht wel op tijd, en we hebben mooie zitplekjes gekregen redelijk voorin in het vliegtuig. Natuurlijk niet helemaal voorin, daar zitten de piloten natuurlijk. Het is inmiddels avond en dat levert altijd mooie beelden op als je uit het raampje kijkt. Jammer genoeg was het niet makkelijk om onze goede camera te pakken om er mooie foto's van te maken (in hoeverre dat dat al lukt door die raampjes natuurlijk). Ik heb dus een poging gedaan met de kleine camera.

Na 40 minuten vliegen (de rit duurde langer omdat ze in Houston de polderbaan tour hebben overgenomen) landen we in New Orleans waar we de koffers pakken welke al klaar staan naast de bagageband. Het blijkt dat ze 1 van de koffers aardig hebben toegetakeld. Ik kreeg het idee dat hij bij het landen uit het vliegtuig is gevallen. Verder is het heel erg rustig op het vliegveld, de meeste zaakjes zijn al dicht.

We pakken de koffers en lopen snel richting Alamo waar we ons voertuig voor deze vakantie ophalen. We hopen op een Jeep Grand Cherokee of een Ford Explorer. Helaas als we aankomen blijken ze enkel Koreaanse spulletjes te hebben staan in onze klasse. Het aanbod is best klein, vergeleken met Miami Airport hebben ze maar weinig auto's staan. Als ik een medewerker aanspreek omdat ik graag een redneck-auto wil hebben snapt hij mijn probleem, hij kan er echter niets aan doen :-(.  We pakken dus een Hyundai SantaFe en rijden de garage uit.

Na een half uurtje rijden komen we aan bij het hotel. Het is een lange dag geweest, het is tijd om het bed in te duiken.