Dag 8, de terugreis

De laatste dag in New Orleans is aangebroken, de dag waarop het tijd is terug te vliegen naar Nederland.

We laten vroeg onze wekker aflopen, en eenmaal wakker kunnen bijna alle spullen gelijk in de auto gooien. De koffers zijn al zo goed als ingepakt en afgewogen. Als we klaar zijn met alles gooien we alles in de auto, we genieten nog even van deze fijne ochtend, dit zal morgen wel weer afgelopen zijn als ik hoor wat voor weer het in Nederland is....

Oei, en het ontbijt dan? Straks verhongeren jullie nog! Ik hoor het jullie denken. Ons idee is om vandaag te ontbijten bij het restaurantje waar we ook de eerste dag hebben ontbeten, lekker makkelijk en dichtbij. Op maandag is de keuken dicht en zijn alleen de simpele boterhammetjes te bestellen, dat komt mooi uit, daar hadden we net zin in!

Ondanks dat het nog vroeg is kunnen we toch lekker op het terras plaatsnemen. Jippie!

We eten de boterhammetjes op en gaan op weg, op weg naar het vliegveld. De koffie nemen we mee voor onderweg. Als we nu nog te laat komen.... Onze vlucht gaat boarden rond 13u, Als we klaar zijn met het ontbijt is het tegen 7:45u. Pffff. Eigenlijk veel te vroeg dus, maar we verwachten nog wel een file voordat we aankomen bij het vliegveld, dus wie weet, misschien valt het nog allemaal wel mee.

Okay, fijn, we hebben dus bijna geen enkel oponthoud, het is heel rustig op de weg, ondanks dat we in de spits wegrijden. In een half uur zijn we terug bij Alamo en laten we onze auto achter. Er vertrekken nog drie vluchten vandaag naar Houston voordat onze vlucht vertrekt, misschien kunnen we wel een eerdere vlucht pakken. Onze eerste opdracht is dus iemand van United vinden en vragen of het ticket aangepast kan worden. Helaas, niet mogelijk weet de man van United ons te zeggen, ons ticket is niet aan te passen :-(. Er rust ons niets anders dan wachten, wachten voor een paar uur tot ons vliegtuig vertrekt.

We lopen helemaal naar achter waar een "plein" met gates zich bevindt, het is er heerlijk rustig. Ondanks dat onze gate ergens anders ligt nemen we toch plaats, tijd zat tenslotte.

We kiezen een plekje bij een stroompaal (die staan er meer dan genoeg) en maken gebruik van de gratis wifi op de luchthaven. Hier gaan we wel doorheen komen. Op tijd wat eten en drinken halen en wachten.

Een lekkere pretzel

In de app van United kun je precies het vliegtuig volgen dat we straks gaan hebben, in de app zie ik dat het vliegtuig vertraging heeft bij de vorige vlucht. Unexpected maintanance... Ojee, het zal toch niet zo zijn dat.... We hebben namelijk maar een hele korte tijd om over te stappen in Houston naar de vlucht richting Amsterdam.

Gelukkig, precies op de tijd dat het boarden had moeten beginnen komt het vliegtuig aangereden. De mensen gaan eruit en we kunnen met 10 minuten vertraging bij het boarden instappen. Het vliegtuig blijkt helemaal vol, maar desondanks lopen we verder geen vertraging meer op, we vertrekken volgens planning.

Aangekomen in Houston stappen we zo snel mogelijk uit het vliegtuig om naar de gate te lopen waar we moeten zijn. Het lijkt zo dichtbij als je de plattegrond ziet, die rode lijn moesten we huppelen :-).

Maar dat is het dus niet. Dat vliegveld is groot in Houston, heel erg groot. Het is dus best wel even een aardig stukje huppelen, maar we komen mooi op de tijd dat het boarden moet beginnen bij de gate, dat was inclusief een toilet bezoekje. Nog een kleine opmerking tussendoor: die toiletten op de luchthavens in de VS zijn tot nu toe allemaal te triest voor woorden: vies, kapot, noem maar op, het is iets waar ze niet veel aandacht aan geven. Maar goed, we zijn dus op tijd bij de gate :-). Tijd om in de rij bij de juiste groep aan te sluiten, United werkt met instap groepen, en de groep waar je bij hoort staat op je ticket.

Het boarden begint iets later dan verwacht, ik denk zo'n kwartiertje. Omdat het niet druk is, het vliegtuig zal niet eens halfvol hebben gezeten, zitten we allemaal redelijk rap in het vliegtuig te wachten voordat we weg vliegen, en ook dat gebeurt precies volgens schema.

De vlucht zelf gaat verder zonder problemen, wel wat turbulentie onderweg, maar verder geen opvallende zaken. Als we aankomen vliegen in Nederland valt een aardig wolkendek ons op, daar komt de zon niet aan land zien we wel...

En inderdaad, zonder fatsoenlijk uitzicht landen we, het is nat buiten, heel erg nat :-(. Sorry voor de slechte foto, ik had geen ruitenwisser.

Uitgestapt stonden we bij de laatste gate van de gang, precies om 8.15 zoals gepland.Snel naar paspoort controle en zonder enig probleem zaten we om 8:35 in de shuttlebus naar het hotel waar onze auto stond.

We stappen uiteindelijk om in de auto bij het hotel. Onderweg zit het niet mee, file, file en nog eens file. Maar we weten het redelijk te omzeilen door een toeristische route te nemen. We hebben er uiteindelijk wel 1:45u over gedaan, wel met een kleine tussenstop bij de winkel om de lunch te halen.

Eenmaal thuis aangekomen hebben we een gedeelte van de koffers uitgepakt, het is nu tijd om even rustig aan te doen, het was al met al een aardige trip. En ik moet morgen weer gewoon werken, Tamara heeft de rest van de week nog lekker vrij :-).

=========================================================

Voor de geïnteresseerde hebben we nog wel een aantal leuke dashcam filmpjes. Omdat Youtube elke keer mijn video's blokkeert als ik er muziek in zet mag je er zelf bij gaan zingen, er zit dus helaas geen geluid bij. De tijd die in de filmpjes zichtbaar is betreft de Nederlandse tijd, ik ben nogal lui aangelegd en verander deze tijd dan ook nooit als we aankomen :-).

Lower Ninth Ward, de wijk die zwaar is getroffen tijdens orkaan Katrina (zie dag 4)

Van het hotel (of eigenlijk ontbijtplekje) naar het vliegveld

New Orleans Garden District overdag

New Orleans Garden District in de avond (voornamelijk Magazine Rd)

Van het hotel naar de plantation en terug (via Hooters)

De route naar Slidell en terug (met de toeristische route op de terugweg)

Canal St.

Dag 7, Plantation bezoeken en inpakken

Dag 7, onze laatste hele dag. Morgen vertrekken we weer naar Nederland. We hebben nog 1 ding op onze to-do lijst staan deze vakantie, het bezoeken van een plantation.

Vroeger was deze regio bekend vanwege de vele slaven die aan het werk gezet werden op de rijstvelden of rietsuiker velden, vandaag hebben we Evergreen plantation uitgezocht om te bezoeken. Rond kwart voor 9 uur stappen we in de auto, en naar verwachting is het zo'n uurtje rijden naar de plantation. Het lijkt altijd om de hoek als je op de kaart kijkt :-).

Aangekomen bij de Evergreen plantation hebben we een tegenvaller:

Er hangt een groot slot op de toegangspoort! Ojee, wat nu.... Hopen dat er nog iets in de omgeving staat wat we kunnen bezoeken, we zitten aardig in de middle of nowhere.... Gelukkig, volgens Google zit er een halve kilometer verderop nog een plantage, de "Whitney Plantation". Met goede recenties op internet zetten we koers naar deze plantation. Het blijkt heel rustig te zijn, blijkbaar gaan mensen hier op zondag er niet echt snel op uit om een plantation te bezoeken. De foto hieronder geeft een goed beeld van de hoeveelheid bezoekers op het moment dat wij aankomen. Het personeel komt ook met de auto ;-).

We melden ons bij de balie en rekenen $48 af voor de tour. We moeten tot 10u wachten voordat de tour start, dat is nog 10 minuutjes :-). In het gebouw kunnen we ondertussen al wat informatie lezen en objecten bekijken welke betrekking hebben op de slavernij.

Als we beginnen bestaat de groep uit zo'n 10 tot 15 man. We beginnen de rondleiding met een korte introductiefilm in een kerkje dat ze hier hebben opgebouwd. Het kerkje is de 1e (of 1 van de eerste) kerk die op is gebouwd nadat de slaven "iets meer vrijheid" hebben gekregen. Hij stond dus oorspronkelijk niet op deze plantage maar op een andere locatie. Zo is het overigens met de meeste objecten welke te zien zijn op deze plantage. Het was een redelijk grote plantage met naar schatting zo'n 200 slaven, maar de huisjes waar de slaven in hebben gewoond zijn in de 70e jaren afgebroken, deze hebben ze vervangen met andere huisjes van andere plantages welke de realiteit moeten benaderen.

In het kerkje stonden beelden welke gekoppeld waren aan daadwerkelijke slaven. Bij het begin kreeg iedereen een toegangskaart welke ook gekoppeld was aan 1 zo'n beeld.

De toegangspasjes

De tweede stop de we maken was bij een herdenkingsmuur met slaven welke gewerkt hebben in deze plantage. De muur is overigens beide kanten gevuld met namen en data.

Na een korte uitleg gaan we naar de volgende stop, dit is een memorial van alle slaven uit een register van de staat Louisiana. Het zijn voornamelijk enkel voornamen welke staan afgebeeld.

Het weer was overigens voortreffelijk. Tamara staat hier lekker in het zonnetje foto's te maken :-)

Ze hebben blijkbaar toch iets met memorials, de volgende stop is er weer 1tje. Het is de "The Field of Angels". Een herdenkings plaats om kinderen te herdenken welke zijn overleden. Op de plantation was ongeveer elk jaar 1 dode.

De volgende stop zijn de huizen van de slaven. Zoals eerder aangegeven zijn de oorspronkelijke huizen in de jaren 70 gesloopt, en hebben ze gelijksoortige huizen van andere plantages geplukt om hier te plaatsen. Een aantal komen van een plantage welke naast deze plantage lag. De huisjes waren goed voor 10 personen. De grote "schalen" die je ziet voor de huizen werden gebruikt voor het process van suikerriet. 

Van de huisjes lopen we naar een schuur waar de ijzer-smit aan het werk was. Dit was een meest gewilde en "gerespecteerde" baan voor slaaf. Je had kunde en was daardoor natuurlijk ook een stuk meer waard. En nog een leuk weetje over deze schuur: deze is gebruikt voor opnames van de film "Django unchained", mocht je deze film nog niet gezien hebben, deze is echt de moeite waard om te kijken! Overigens zijn meer plaatsen in deze plantation gebruikt voor de film.

Tussen de smit-schuur en de huisjes hadden ze ook een oud cellenblok staan. Deze werd gebruikt om op bijvoorbeeld slavenmarkten de slaven vast te zetten. Met zo'n 4 man per "hok" konden ze hier soms dagenlang in opgesloten zitten.

En tussendoor ga ik zelf ook nog een keer op de foto, dat gebeurt niet vaak ;-)

De volgende stop ligt naast de ijzer-smit. Een keuken, apart van het landhuis ivm brandgevaar.  Het is de oudste bekende buitenkeuken van de staat Louisiana en gerenoveerd rond het jaar 2000. 

Van de keuken gaan we naar het eindpunt van de rondleiding, het landhuis. Voor het landhuis een mooie tuin met bomen, aan de achterkant een grote vlakte met gras.

Binnen in het landhuis is het interieur samengesteld met spullen uit dezelfde tijd van de slavernij.

Ik had iets meer verwacht van het interieur, maar desondanks was het mooi om te zien.  Om kwart voor 12 staan we buiten bij het landhuis, de rondleiding is afgelopen en we lopen weer richting de auto. Het is tijd om terug te gaan naar New Orleans, tijd om te lunchen!

Als we wegrijden bij de plantation moeten we een heel stuk over het buitengebied rijden, hier krijg je hier en dan een trailerpark en ook een vervallen gebouw te zien.

Een mile verder komen we langs een kerk uit 1770. We komen op een druk tijdstip aan, we stoppen even om een foto te maken. Naast de kerk ligt een begraafplaats met een aparte stijl graven.

We stappen weer in de auto om verder te rijden. Tijdens de rit komen we langs een gevangenis met een opmerkelijk bord.

Aangekomen in New Orleans besluiten we om te gaan eten bij Vine & Dine in Algiers Point vlak bij het hotel. Aangekomen blijkt deze echter gesloten te zijn :-(. Het zit niet echt mee vandaag. We besluiten makkelijk te doen en door te rijden naar Hooters, welke een kwartiertje van ons hotel zit. 

We gaan lekker buiten op het terras zitten. Tamara gaat voor een Fish & Chips, ik ga voor een lekkere hamburger. Het smaakt hier eigenlijk altijd wel goed :-). 

Klaar met eten gaan we terug naar het hotel, lekker ff ons gemak houden vanmiddag op de kamer. 

In de avond gaan we naar McClure's Barbecue, een restaurantje in Garden District aan Magazine Rd.

Aangekomen bij het restaurant ziet het eruit als een klein knus restaurantje. Ze hebben vanalles op de menukaart staan, dus wij kiezen ook vanalles. Het is heerlijk rustig, dus we worden gelijk geholpen en kunnen gaan zitten waar we willen. We gaan voor de “All meats & all sides”, eigenlijk dus alles wat ze hebben op 1 plaat voor twee personen. En het blijkt een aardig grote plaat te zijn!

Voor elk type vlees hebben ze een andere saus op tafel staan. Jammie!

Het eten was heerlijk! Als we klaar zijn met eten stappen we in de auto en rijden we terug naar het hotel. Vanavond de koffers inpakken, en morgen vroeg moeten we weer terug richting huis :-(.