Dag 19, de laatste dag en een korte terugblik

Dag 19, de dag die dan toch een keer gaat beginnen. De laatste dag van onze vakantie :-(. Een aantal dagen eerder hebben we al een aantal zaken ingepakt en stond was er al een koffer helemaal gereed (de koud-weer kleding hadden we in Florida natuurlijk niet nodig). Er blijft natuurlijk genoeg over, dus in de ochtend is er nog wat meer inpakwerk.

Als het inpakken zo goed als klaar is hebben we nog genoeg tijd over, de vlucht vertrekt namelijk pas rond half 9 in de avond. We besluiten nog even naar het strand te lopen om natte voeten te halen, dit zullen we vast missen als we straks weer terug in het koude en natte Nederland komen.

Rond kwart voor 11 in de ochtend sta ik met mijn voetjes in het lekkere water, het is weer een heerlijke dag. Geen wind (hooguit klein briesje), en de temperatuur is 23 graden. Het voelt echter wel een stuk warmer aan. We lopen een flinke ronde, en gaan vanaf het strand ook nog wat noordelijker over de board-walk.

Rond half 1 komen we weer terug in het appartement van het rondje lopen. We besluiten om nog lekker te lunchen in het noorden van Miami Beach in de wijk Surfside bij Flanigan's. Tamara gaat voor een grote kip-burger en ik kies voor de spare-ribs. Avond eten gaan we vanavond mis lopen vanwege de vlucht en willen niet graag met honger het vliegtuig in.

Terug naar het appartement met leuke sjieke drinkbakken welke je mag houden, we hebben al een hele stapel thuis :-)

Als we rond half 3 terugkomen in het appartement pakken we de laatste kleine dingen en en gooien de boel in ons voertuig.

Rond 4 uur vertrekken we richting de luchthaven wat (als het verkeer helemaal mee zit) maar 15 tot 20 minuten rijden is. Alles zat mee, dus we waren ruim op tijd.

Aangekomen bij de luchthaven leveren we onze auto in en vliegen we door de security-check. Het is heerlijk rustig. Na een uurtje zitten we relax bij de gate en hebben we nog tijd om nog even een film te kijken op de tablet.

Ons vliegtuig is een Airbus A380 van Air-France, echt een gigantisch bakbeest met 2 verdiepingen. Als de gate vol begint te lopen merken we al snel op dat er ook best veel kinderen aan boord gaan. Pfoe, dat is meestal niet echt zo plezierig met een nachtvlucht weten we uit ervaring. Nou, deze ervaring wordt nog een keer versterkt als we plaats hebben genomen en een man+vrouw met twee hele jonge kinderen (op schoot uiteraard) aardig wat decibellen gaan produceren met huilen/krijsen. Ze krijgen al snel betere plekken van het personeel nadat die inzien dat hun originele zitplek niet echt een succes is. Nadat 1 van de kinderen ook nog eens besluit de maaginhoud te deponeren over ouders, stoelen en vloer is het helemaal raak. Zucht... Het andere kind begint vervolgens ook nog eens te stinken, waarschijnlijk maaginhoud via de achterkant...

Ach, we moeten er mee zien te leven, en gelukkig hebben we oordoppen bij welke we voor de Nascar race hadden gekocht. We waren er dit keer dol gelukkig mee :-).

Wat was er leuk aan de Air-France vlucht? De camera in de vleugel, je kunt tijdens het vliegen meekijken.

En de nadelen? Dit is onze laatste Air-France vlucht (of het moet echt niet anders kunnen). De plekken zijn dramatisch klein, de media-voorzieningen slecht (traag, slecht werkende touch en aanbod voornamelijk Franstalige films). Personeel blijft ons continue in het Frans aanspreken, terwijl ze echt wel weten dat wij geen Franse klanten zijn en wij ook continue in het Engels terug praten. Personeel spreekt onverstaanbaar Engels over de intercom, als ze al Engels spreken. Nee, dit gaat hem niet meer worden. Dit is tot nu toe de slechtste maatschappij welke we mee hebben gemaakt.

Als we mooi op tijd aankomen bij de luchthaven in Parijs (of eigenlijk nabij Parijs) zijn we ook daar zo door de paspoort-controle (dit is de entree in de EU, we kunnen straks gewoon bij Schiphol naar buiten huppelen). We hebben anderhalf uur overstaptijd, maar binnen een half uur staan we bij de juiste gate. Dit hebben we wel eens anders meegemaakt bij andere luchthavens. Ook bij deze luchthaven is het personeel overigens een drama, iedereen zonder nadenken in het Frans aanspreken wat het vaak echt niet duidelijker maakt als ze op die manier instructies gaan geven.

Eenmaal in het vliegtuig hebben we maar een korte vlucht van ongeveer een uur (en een kwartier taxiën). Het is letterlijk opstijgen en gelijk weer de landing inzetten. Aangekomen bij Schiphol hebben we binnen een kwartiertje onze koffers en kunnen vervolgens naar de shuttle-bussen om richting het Ibis hotel te gaan waar onze auto staat.

Aangekomen na een half uurtje (waarvan 20 minuten wachten op de bus, deze rijdt om het half uur) staan we bij de auto. Jeej, wat is onze auto eigenlijk klein. We zijn nu die leuke Ford Expedition gewend natuurlijk, dit is nu echt even wennen met zo'n kleine VW Passat.

Onderweg valt mij gelijk op dat ik meer dan 250 pk mis (de Ford Expedition had 365 pk). En de ruimte in de auto is ook een flinke tegenvaller. Ik probeer Tamara gelijk te overtuigen dat we een veel grotere auto nodig hebben, ik weet niet of het helemaal gelukt is.

Rond kwart over vier in de middag komen we eindelijk thuis in ons koude natte kikkerland.

Korte terugblik op de vakantie

En dan de vraag: hoe was de vakantie? Wat zijn de opvallende herinneringen en wat zouden we achteraf anders gedaan hebben? Welk hotel was het beste, en hoe beviel het voertuig?

Auto

Laten we beginnen met het apparaat waar we heel erg veel tijd in door hebben gebracht, de auto. We hebben in totaal meer dan 70 uur in de auto gezeten, en volgens de afleverbon (de onderstaande foto is iets eerder genomen), hebben we in totaal 2815 mile gereden, wat gelijk staat aan 4504 kilometer.

De auto was een extra lange Ford Expedition 4x4 met een V6-ecoboost twin-turbo motor. Een motor met 365 pk welke 2,754 kg aan auto vooruit moet slepen. Dit lukte de motor aardig goed, en wist de auto in minder dan 7 seconden naar 100 km/u te sleuren. Iets wat overigens bijzonder aanvoelt bij zo'n log bakbeest, want dat is het. Het gemiddelde verbuik tijdens de complete trip was 19.5 miles per gallon, wat neerkomt op 1 liter op 8.3 km. De ruimte was bijzonder, de auto was voorzien van 2 zit-rijen achter de bestuurdersstoel. We konden alles omhoog laten, maar hebben vanwege het gemak de achterste zit-rij omlaag gehad tijdens onze reis, we konden dan alles makkelijk plat leggen waardoor alles goed bereikbaar was terwijl het ook op z'n plek bleef liggen.

Had de auto ook nadelen? Tsja, hij was best groot, en met parkeren moet je daar wel rekening mee houden. En het verbruik dan? 1 gallon (bijna 4 liter) kost zo'n $2,10. Zeg maar minder dan 60 cent per liter. De auto had een tank waar veel meer dan 100 liter in past, dus je hoeft niet om elke 100 km te tanken, dus dat is het probleem ook niet. Het verbruik zat ik dus niet als nadeel :-).

Hotel

We hebben in best wel wat verschillende hotels gezeten, en dan vraag je jezelf toch wel af wat uiteindelijk de beste en het slechtste hotel is geweest.

Slechtste: het hotel in Lancaster (Americas Best Value Inn). Het personeel was onprofessioneel, het was niet schoon en het ontbijt was afschuwelijk. Mocht je verblijven in Lancaster, blijf dan weg bij Americas Best Value Inn.

Beste: hier kan ik niet zo makkelijk antwoord op geven, puur omdat we een aantal hotels hebben gehad met karakter, en omdat hotels soms lastig zijn te vergelijken. Ik ga hier dus een klein onderscheidt in maken. Internet was overigens in alle hotels (zonder uitzondering) bijzonder slecht/langzaam.

Beste in service/netheid: Het hotel in Charleston (Holiday Inn Express Charleston Dwtn - Ashley River). Heel erg net hotel met goed ontbijt. Wel heel erg formeel. Dit was overigens tevens ons duurste hotel.

Beste in netheid/vakantiegevoel: Het hotel in Boston (of eigenlijk het plaatsje Winthrop), The Inn at Crystal Cove. Een kleiner hotel welke heel erg netjes was, het had net een renovatie gehad. Je had een beetje een "huiskamer" gevoel doordat alles zo kleinschalig was. Een gezamelijke keuken, een gezellig ingerichte ruimte. Het was gewoon een heel net hotel.

Beste in karakter: Het hotel in Ocala, Shamrock Inn. Heel erg leuk aangekleed, je krijgt absoluut niet het hotel gevoel. Voor je hotel kamer kun je tussen de planten onder een afdak gezellig zitten. Het is allemaal heel netjes schoon, en het is gewoon heel erg leuk ingericht. Echt een net hotel met een uniek karakter.

Ook een vermelding waard is Americas Best Value Inn waar we hebben overnacht in Outer Banks. Waar deze keten in Lancaster een drama was, was het een leuk en net hotel in Outer Banks. Simpel maar goed ontbijt, leuke huiskamer inrichting en aardig personeel. En schoon natuurlijk. Niet ons beste hotel, maar wel een vermelding waard.

En wat zijn de bijzonder dingen die we gezien hebben?

Tsja, dat zijn er wel zo veel om op te noemen. Als we op volgorde af gaan op de echte "bijblijvers", een top vier (in willekeurige volgorde):

One World Observatory, New York City
Een geweldig uitzicht op New York City, een absolute must-do wanneer je daar bent. De ervaring is niet enkel het uitzicht, maar ook het complete gevoel bij het gebouw, inclusief de ongelooflijke snelle lift.

De oorlogs-schepen in Wilmington en Charleston
Met in het bijzonder Battleship North Carolina in Wilmington en de duikboot in Charleston.

De Everglades tour vanuit Key Largo
De Everglades bekeken vanaf het zout-water, een heel andere omgeving dan de gebruikelijke Everglades.

Nascar in Homestead
Het hele gebeuren is heel erg bijzonder om mee te maken. We waren echt positief verrast.

Wat is het meest bijzondere dier die we zijn tegengekomen?

Dan ga ik toch voor de cottonmouth. Meestal zie je die vrij lastig, en dit keer zat hij midden op de weg.

Wat is de meest bijzondere ervaring geweest?

Het fietsen door New York City. Door het drukke verkeer, Broadway, central park, het complete plaatje. Een hele bijzondere manier om New York City te verkennen. Mocht je dit willen doen adviseren wij om te kiezen voor goede huurfietsen, ga hier niet op bezuinigen. De reguliere huurfietsen die je daar overal tegenkomt zijn naar ons idee niet geschikt om op zo'n lange dag een stad als New York City door te fietsen. Overweeg ook geen citybikes (hier hadden wij vooraf over nagedacht), dit is niet praktisch en onhaalbaar hebben wij achteraf geconstateerd.

Wat zijn de leukste plaatsen geweest, en de minst leuke?

Dit is een lastige, elke stad heeft zijn eigen karakter, en tijdens een road-trip ben je er eigenlijk te kort om zo'n karakter goed te bepalen. Wat we wel hebben ontdekt (en dat was ook ons vermoeden voordat we aan de reis begonnen), wij houden echt van het zuiden van de verenigde staten.

De minst leuke plaats: Jacksonville, Florida. Deze stad viel tegen, niet echt een bruisend gedeelte van het centrum voor zover wij hebben kunnen ontdekken, het was ook een stad met weinig uitstraling.

Leukste plaats: Miami Beach, maar dat is geen verassing denk ik :-). Wij zijn verzot op die plek.

Leukste plaats als we Miami Beach niet meerekenen: Dat is een lastige, meerdere plaatsen vonden we een leuke sfeer hebben. Ik denk dat ik toch voor Savannah in Florida ga vanwege het oude karakter, wel met een hele kleine voorsprong op Charleston in South Carolina.

Wat is de mooiste omgeving geweest?

Lancaster, zonder twijfel. Ik was echt versteld van de geweldige omgeving die je daar hebt als je van de hoofdwegen af gaat. Mocht je daar zijn, vergeet dan niet op zoek te gaan naar de overdekte bruggetjes, je komt dan echt op leuke afgelegen landweggetjes terecht waar je ook nog de Amish met de karretjes tegen kan komen.

Wat zouden we achteraf anders hebben georganiseerd aan deze road-trip? En welke punten van voorbereiding waren echt een meerwaarde?

Lastig, je zit met een hoop variabelen tijdens zo'n road-trip waar je rekening mee moet houden. Waar ik achteraf blij mee was waren opties die we konden inplannen en konden schuiven, dit was mede mogelijk door een redelijk uitgebreide tijdsplanning welke ik had opgezet. Vooraf leek het wellicht een beetje overdreven, maar we konden onderweg in 1 oogopslag zien of er ruimte was voor iets extra's, of dat we iets moesten overslaan. De duur van sommige bezoeken had ik echter wel te krap ingeschat, andere weer te ruim. Dit is iets waar meer aandacht aan gegeven kon worden, ook al is dat vooraf echt heel lastig inschatten.

Als ik dan toch iets anders had moeten inplannen, dan was het wellicht een extra overnachting bij de dagen dat we echt ver moesten rijden. Het probleem daarmee is vaak wel dat je op die lange dagen lastig leuke overnachtings-plaatsen kan vinden.

Komen de video's ook nog online?

Ik heb ongeveer 1 terabyte aan dashcam beelden. Ik ga hier zeker nog wel wat uit bewerken en op mijn YouTube kanaal plaatsen. Vooral de natuur-routes welke wij hebben gereden komen snel online te staan. De fiets-route in New York hebben we ook helemaal vastgelegd op video, deze zal ook nog tzt op YouTube gezet worden.

Naast 1 terabyte aan dashcam beelden hebben we ook nog zo'n 400 GB aan actioncam/video beelden. Dit gaat nog wel wat tijd kosten om te sorteren. Er zal zeker nog wel wat van online komen op mijn YouTube kanaal, maar dat zal vanwege het tijdrovende werk niet op hele korte termijn zijn verwacht ik.

Is zo'n blog makkelijk bij te houden tijdens zo'n roadtrip?

Eigenlijk niet echt. Het typen gebeurt voornamelijk onderweg (ik citeer, Tamara typt). Vervolgens moeten er bij aankomst in het hotel nog foto's geselecteerd worden. Als je dan honderden foto's hebt van twee verschillende toestellen kan het soms lastig zijn. De dashcam beelden en video beelden heb ik in het geheel niet bij het blog kunnen betrekken tijdens de road-trip vanwege de tijdrovende werkzaamheden.

Nadien is het vervolgens wel makkelijk voor jezelf om een overzicht te houden wat je allemaal gedaan hebt op vakantie :-).

Wat wordt de volgende vakantie?

Geen idee :-). Ik denk dat we ook hiervoor nog even moeten gaan sparen, dus laten we dat eerst maar even doen ;-).

Dag 18, Nascar!

Dag 18, onze laatste hele dag in Miami. Deze dag gaan wij vooral besteden in Homestead, bij Homestead-Miami Speedway om precies te zijn. Dit bekende circuit ligt ongeveer op een uurtje rijden van Miami Beach in het zuiden van Miami.

Ruim voor de vakantie hebben we de tickets al gekocht, we hebben eigenlijk geen idee wat we ervan moeten verwachten. Er waren meerdere soorten tickets te koop waarvan twee meest verkocht: de "normale" tickets - je bent bij de race-, en de uitgebreide tickets -je bent bij de race en een hoop meer vooraf-. Wij hebben gekozen voor de normale tickets, we hebben toch verder geen verstand van hetgeen we daar zien, dus om daar een hele dag te moeten rondlopen gaat een beetje ver.

Om 1 uur vertrekken we vanaf ons appartement naar het circuit, de race begint om 15u, dus we moeten tijd genoeg hebben. Als we bij ons appartement de hoek om draaien zien we nog een grote leguaan in het gras chillen bij het stoplicht.

En als we de brug overgaan bij de Biscayne Bay komen we erachter dat we de camera vergeten zijn. Grmllll. we pakken de volgende afslag en rijden weer terug om de camera te halen, we zijn blij dat we op tijd zijn weg gereden. Onderweg valt de drukte reuze mee, ik had veel meer drukte verwacht, zeker bij de snelweg bij Homestead.

Als we dicht bij de parkeerplaatsen komen is het onmogelijk om fout te rijden, de pionnen waren in de uitverkoop denk ik, want daar stonden er heel veel van, kilometers lang.

Aangekomen bij de parkeerplaats hebben we het idee dat ze een vrijwilligers overschot hebben. Je wordt in de letterlijke zin begeleidt door een rij mensen naar je parkeerplaats. We kregen zelfs een menselijke parkeersensor om zo dicht mogelijk op de andere auto te parkeren.

Als we op de parkeerplaats staan lopen we richting het circuit. We zien meerdere mensen met een tent naast de auto op de parkeerplaats staan, de meeste met een barbecue erbij. Aangekomen bij het gebouw/tribune is het redelijk druk, maar zeker niet overheersend druk. 

We lopen door de entree heen waar onze tassen worden gecontroleerd en komen op het "binnenplein" uit met allemaal verschillende tentjes. Het is vandaag redelijk bewolkt, iets wat helemaal niet erg is, je wilt hier niet hele dag in de zon zitten, straks hebben we geen beschutting op de tribune.

We besluiten goed te integreren en halen een gezonde culinaire snack :-), de corn-dog. 

We zoeken de juiste tribune waar onze plaatsen zijn, wij hebben de plaatsen helemaal aan de andere kant waar het een stuk rustiger is met tentjes. 

Eenmaal op onze plaats hebben we een geweldig uitzicht op het circuit. Het is vooral van belang dat je ergens bovenaan zit vanwege het grote hek dat je een groot deel van het zicht kan ontnemen op het circuit. Beneden zien we het "uitgebreide" pakket in actie, mensen kunnen hun naam schrijven op de start/finish lijn.

Het is niet druk op de tribune, ik had vooraf nog gekeken en er waren ook nog meer dan genoeg tickets over. Ik denk dat het straks voor max 10% gevuld is. Ruimte genoeg dus :-).

Ze beginnen rond half 3 met de driver introduction, iets wat ongeveer een halfuurtje in beslag neemt, nadien rijden de bestuurders achterop de pickup over het circuit heen. 

Dan is het tijd voor wat spektakel. Parachutespringers met de vlag. 

Gevolgd door "God bles america" door de speakers. Vergeet vooral niet om op te staan en je petje af te doen, want je bent de enige die het niet doet :-). Let ook op de Zeppelin met een groot led scherm dat heel de tijd rondjes vliegt.

Nadien komen er twee straaljagers voorbij gehuppeld. 

Tijdens het hele ritueel staat iedereen, sommige met de hand op de borst. Bij de pit-straat staan ze allemaal sjiek in de rij.

Dan is het tijd voor de race, de auto's worden gestart en gaan eerst een paar rondjes rijden. Pffff, wat maken die krengen een enorme herrie, ik ben heel blij dat wij vooraf oordopjes hebben gehaald. 

En dan starten ze en gaan ze allemaal volgas, en ik dacht dat het daarnet al herrie was. Ongelooflijk.

Het zijn in totaal 200 rondjes die ze gaan rijden, alles bij elkaar ongeveer 300 miles. Het is niet zo bijzonder om een hoop auto's continue hetzelfde rondje te zien rijden, maar toch gebeurt er soms nog iets, maar voordat er "iets" gebeurt is het toch echt voornamelijk rondje naar rondje naar rondje met af en toe een pit-stop.

En wij doen tussendoor natuurlijk ook wat race-voedsel naar binnen schrokken.

En dan de "iets", een crash tussen twee auto's waarvan er 1 in brand vliegt.

En een andere auto die in brand vliegt tijdens een pit-stop.

Als het wat later wordt is het uitzicht op het circuit geweldig. 

Als de race klaar is eindigen ze met een burn-out en vuurwerk. Wat een geweldige dag was dit.

We gaan aan het einde snel naar onze auto in de hoop de grote drukte voor te zijn. Het was nog wel redelijk druk, maar op zich was het nog wel te doen. Iets naar 8 uur kwamen we weer aan in ons appartement. Na snel opfrissen lopen we naar Lincoln Rd om een plekje te zoeken waar we kunnen eten.

Eenmaal een plekje gevonden gaat Tamara voor een platgemepte kipi en ik voor de pasta.

Het is zaterdag, en het is echt serieus druk in Miami Beach, helaas, geen plek op ons terrasje waar we vaak eindigen. We besluiten om onderweg wat bier te kopen en dit op te drinken in ons appartement. Morgen is onze laatste dag Miami Beach en vertrekken we in de avond weer naar Nederland.