donderdag 25 juni 2020

Dag 16: Ruines bekijken

Vandaag hebben we 2 ruines in de planning staan: Grad BRNO, een ruine in een redelijk nette staat, en een onbekendere ruine met de naam Grad Gamberk ergens in de bergen. Vooral de laatste is vooraf onbekend of deze makkelijk bereikbaar is met de auto.

De eerste stop naar Grad BRNO is na 20 minuutjes rijden, en ligt echt bijna letterlijk naast de snelweg. Voor het gebouw is er ruimte voor zo'n 3 auto's om te parkeren.


We lopen een rondje om het gebouw, dat aan de buitenkant nog best in erg goede staat is. Voor hoelang is maar de vraag, binnenin is het helemaal verwoekerd met bomen ander groen.





Als je wilt kun je tamelijk eenvoudig naar binnen, het is echter zo vol met bomen en planten dat het nu echt geen zin heeft om dat te doen.



Achter het kasteel staat er nog een kerkje met een begraafplaats erbij.



Hier zijn we redelijk snel uitgekeken en stappen in de auto voor de volgende stop: Grad Gamberk. Vooraf zag ik al dat de weggetjes naar het kasteel erg smal waren, en dat er geen street-view beschikbaar was. Of de wegen begaanbaar zijn zal zo blijken als we de poging gaan wagen. Het zou ongeveer een half uurtje rijden moeten zijn vanaf hier.

Het laatste stukje in de bergen lijken de wegen net uit een foto-boek te komen.



De wegen zijn erg smal, net ruimte voor 1 normale auto, en we merken al bij sommige plekken in bochtjes dat omhoog gaat, er af en toe een band los lijkt te komen van de grond. Zo stijl zijn sommige bochtjes. En het ze worden steeds scherper en stijler. En dan krijgen we de laatste bocht voordat...


.. we aankomen bij een onverharde weg. Grmlll...


Nou, we hebben echt geen flauw idee wat er na die bocht ons nog te wachten staat, en het kasteel is nog een dikke kilometer verder weg. Hier kunnen we de auto niet parkeren om tevoet verder te gaan. We besluiten om te keren, een beetje achteruit en in kan een klein stoepje bij een huis gebruiken om de auto moeizaam te draaien. Erg jammer.

We gaan weer terug de route naar beneden nemen. Bij de huizen langs deze weg hebben we naast enkele tractors overigens nog geen auto gezien. Misschien heeft dat een reden :-).


We hebben vandaag overigens echt geweldig weer. Veel zon, tegen de 30 graden. Dat levert hier erg mooie plaatjes op in deze omgeving.


We houden het vandaag verder voor gezien, en keren terug naar het appartement in Ljubljana. Daar aangekomen lopen we richting Hot' Horse voor een lekker burger en hot-dog. Ik zat nog te denken om een broodje veulen-biefstuk te proberen, maar de burger was de vorige keer erg lekker en erg groot :-D.



Als we gegeten hebben keren we weer richting het appartement om even te relaxen. In de avond keren we terug naar Lajbah, een tentje waar we al vaker hebben gezeten om te eten en te drinken. Ze wisselen daar heel erg veel van bieren van de tap, dus kan vandaag weer een hoop lekkere lokale bieren proberen.


Bij de bieren zaten er weer een hoop lekkere tussen. Maar ach, dat heb ik de volgende ochtend ook geweten ook. 😆


Morgen is onze laatste hele dag in Ljubljana voordat we richting Regensburg in Duitsland rijden. Morgen doen we rustig aan, en pakken we alles alvast in, en gooien we de auto voor zover mogelijk al vol, zodat we woensdag aan het begin van de ochtend al weg kunnen rijden.

dinsdag 23 juni 2020

Dag 15, Bohinj en Kranj

Deze zondag, onze 15e dag van de vakantie, hebben we de 2 plekjes op de planning staan welke we gisteren niet door hebben laten gaan:
 
Stop 1: Lake Bohinj, een groot meer
Stop 2: het plaatsje Kranj

Als we rond 11u15 bij het appartement weg rijden is het regenachtig weer, maar als het goed is klaart het straks wat op. Hopen dat het optijd opklaart zodat we bij de eerste stop droog aankomen.


Onze eerste stop is een meer met de naam Bohinj. Deze ligt ten weste van het bekende meer Bled, en is omgeven door bergen. Het meer is redelijk groot, en op het dieptste punt zo'n 45 meter diep. Onderweg hebben we het eerste deel vooral snelweg, nadien gaan we binnendoor tussen de bergen door. Het laatste kwartiertje komen we weer door kleine weggetjes en door kleine dorpjes waar ze de weg opengebroken hebben.





Aangekomen bij het plaatsje ten oosten van het meer, parkeren we de auto, en sluiten deze aan op de "gratis" laadpaal (bij deze: bedankt meneer en mevrouw belastingbetaler in Slovenie voor deze onvrijwillige gift). Het is gelukkig net gestopt met regenen.


We beginnen aan een wandeling langs het meer waar meer mensen in het weekend verblijven. Dit is bij lekker weer normaal gesproken een drukke plek om te badderen en te zonnen. We zien mensen wandelen, varen en de hond in het water gooien.




Om hier te zonnen moet je wel van stenen houden, en niet van zand.



We beginnen aan een wandeling op het wandelpad om het meer heen, als je wilt kun je er helemaal omheen lopen. Dat gaan wij nu niet doen ieder geval. Het pad begint met een waarschuwing dat op sommige plekken het pad erg slecht begaanbaar is.


Wij merken daar niets van. Ik heb wel op het pad een aantal keer het idee dat er bijen zitten. Erg veel gezoem uit bomen, maar ik zag verder niets.



Na een stuk wandelen houden we het weer voor gezien, en keren weer terug richting het centrum. We beginnen alweer wat honger te krijgen, dus we gaan eens kijken of ze daar ons van voer kunnen voorzien.

Vanaf het terras heb je mooi uitzicht op het water met een kleine pier. Je kunt hier ook vissen zien zwemmen.



Ik ga voor een pizza, Tamara krijgt een tonijn-salade. Of misschien moet ik zeggen: dressing met salade erbij.



Als Tamara haar dressing op heeft en ik mijn pizza lopen we weer richting de auto. We zetten koers richting het plaatje Kranj.


Onze verwachtingen zijn zo niet erg hoog, het is zondag, en op die dag is altijd erg veel dicht. Als we aankomen kunnen we ook hier de auto aansluiten op een "gratis" laadpaal. Op de foto zie je ook 2 Smartjes staan, dit zijn deelauto's welke je door heel Slovenie ziet staan.


Het plaatsje Kranj lijkt wel karakter te hebben. Druppels en de stilte zorgt er echter voor dat we hier niet erg lang blijven. Er is, op enkele horeca na, helemaal niets open.







Voordat we weer in de auto stappen om terug richting Ljubljana te rijden koop ik nog een lekker ijsje.


In de avond is het weer nog niet echt beter geworden, het blijft licht regenen. We eten in het centrum nog een hamburger om op tijd weer richting het appartement te gaan. Tijd voor een rustig avondje.



Morgen gaan we nog wat ruines bekijken, als we er in ieder geval bij kunnen komen ;-).

maandag 22 juni 2020

Dag 14, WWII ziekenboeg en bunkers

Deze zaterdag hebben we een redelijke rit op de planning staan:


Stop 1: The Franja Partisan Hospital
Stop 2: Možic, WWII defense line
Stop 3: Lake Bohinj, een groot meer
Stop 4: het plaatsje Kranj

Niet alles is goed voorbereid vooraf, veel dingen (vooral stop 2) heb ik niet voor kunnen bereiden door het gebrek aan informatie. Op lokatie zelf zullen we moeten onderzoeken hoe we bij die dingen terechtkomen.

Om iets voor half 11 in de ochtend vertrekken we uit ons appartement naar de 1e stop wat een dikke 50 kilometer van Ljubljana rijden is. Om 11u40 komen we eindelijk aan op locatie. En waarom? Omdat blijkbaar de meest logische en snelle route dwars over de bergen heen gaat ipv de snelle wegen er omheen.

De straatjes werden steeds kleiner en kleiner, en "opeens" komen we op onverharde wegen uit met diepe gaten welke gevuld zijn met water waardoor je ze bijna niet ziet. Of grote stukken gesteente op de weg, waar je echt niet zomaar overheen wilt rijden. Als er al asfalt is, dan is het omdat het weggetje zo smal is bij een haarspeldbocht dat ze blijkbaar dat toch zagen als een veiligere optie.





Aangekomen bij onze eerste stop blijkt dat wij niet de enige touristen zijn. In dit geval zelfs Engelsen. Hoe die hier terecht zijn gekomen met de auto zullen zich er velen afvragen (misschien denken ze dat ook van ons), maar dit zijn in ieder geval 1 van de eerste Engelsen welke we zien. Duitsers zien we wel steeds vaker trouwens.


We beginnen met een looproute naar het begin van het "museum". Die looproute blijkt iets meer in te houden dan een wandelpad met een beekje ernaast met een lengte van 400 meter blijkt achteraf. Aan het begin gaat het echter nog heel goed om te wandelen.



Vanaf het pad kon je in de gebergte een defence-cabin zien, je moest wel heel erg goed kijken.


Over dit pad moesten vroeger ook de patienten met brancards gedragen worden. Als we dichter bij de entree komen wordt het meer klimmen. Er zijn "trappen", maar vaak zijn dat planken met horizontale ander plakjes erop. In combinatie met water is dat niet altijd even stroef.




Aangekomen bij de entree kopen we 2 kaartjes en beginnen de rondwandeling tussen de cabins.


Alle gebouwtjes zijn replicas, dit doordat de oorspronkelijke cabins zijn verwoest door overstromingen en stormen. Neemt niet weg dat ze erg hun best hebben gedaan om een goed beeld te geven met hoe het was.






Het is allemaal niet heel erg groot, maar ik moet zeggen, het is erg mooi en indrukwekkend om te zien. Wetende dat tijdens de oorlog hier erg veel mensen zijn behandeld en naartoe zijn gebracht.




Na een klein half uurtje hebben we het gezien en lopen weer terug richting de auto. Natuurlijk weer van die glibberende trapjes af.


Aangekomen bij de auto drinken we eerst nog iets op het terras voordat we doorrijden naar het volgende plek: Možic, een defensie-linie van WWII in de bergen. In de auto zorgen we dit keer ervoor dat we niet langs die kleine onverharde weggetjes hoeven te rijden, en stellen de navigatie in op een fatsoenlijke route. Het is inmiddels ook alweer zo'n 13u, en we hebben nog aardig wat in de planning staan.

Als we aankomen blijkt ook nu een best druk plek te zijn wat normaal normaal gesproken een ski-gebied is, we parkeren de auto aan de kant van de weg.



Het was mij vooraf niet gelukt om exact te zien hoe we moesten lopen naar de bunkers, en meestal wijst dat op locatie wel vanzelf de weg met wandelpaden, en een beetje hulp van Google Maps. Nu probleem 1: we hadden hier geen bereik, helemaal niets. We lopen het ski-gebied in om te kijken naar het wandelpad dat in Google Maps stond aangegeven (was vooraf opgeslagen op mijn telefoon).



Helemaal geen spoor te vinden van een wandelpad. We lopen weer terug richting de parkeerplaats om verder te zoeken naar informatie. Hadden we eerder ook al gedaan, maar enkel ski-info gevonden. Opeens staat er toch een wat kleiner bord ergens tegen een muur aan met meer informatie.



Nou, duidelijk, we moeten de ski-helling beklimmen om punt 1 te bereiken. Als je het vanaf beneden ziet valt dat best wel mee toch?


Onderweg worden we af en toe bekeken door koeien. Wat overigens niet direct gevaarlijk leek, wij bleken zeker niet de enige wandelaars daar.


De helling was lang, erg lang. En werd steeds steiler, en de ondergrond ook niet steeds makkelijker. Waar aan het begin nog enigszins paden waren, hield dat op halverwege. Helemaal in de verte konden wij nog de parkeerplaats zien liggen.



We besluiten te improviseren en een tussenweg te pakken naar 5 ipv nummer 1.


Vanaf dat punt konden we nummer 1 al zien liggen. We hadden nog dat hele bovenste gras-gedeelte moeten klauteren, dat was ons echt niet meer gelukt.


En met het uitzicht is overigens ook niets mis. Zal zelfs nog een stuk mooier zijn als we doorlopen.


Nou, zonder voorbereiding, geen wandelschoenen maar Nike's, geen rugzak met drinken oid. Nee, dit gaat hem echt niet worden. We zijn pas -of nog niet eens- op een kwart van de route. Het is inmiddels half 3 geweest. We hadden verwacht dat de bezichtingen goed te doen waren vanuit de parking, maar dit is dus nu helemaal niet het geval. Heel erg jammer, maar we besluiten terug af te dalen van de helling. Eenmaal in de auto is het al bijna 15u, we besluiten geen andere stoppen meer te maken en terug te keren naar ons appartement in Ljubljana.


Terug in het appartement frissen we ons op en gaan in de avond weer lekker ergens op het terras wat eten.



Het is een wat rustiger plekje waar we aan het eten zijn, als het op is besluiten we een plekje op te zoeken met wat meer leven. Onderweg zien we in het water nog een muskusrat zwemmen.


We eindigen uiteindelijk in het centrum op het terras bij Pop's voor een afzakkertje.


En stap 3 en 4 komen morgen :-).