Dag 15, Oleta River State Park

Dag 15, de laatste hele dag die we hebben in Miami Beach. We weten als we wakker worden nog niet wat we willen doen. Nadat we hebben uitgeslapen gaat we eerst even ontbijten en bedenken wat we gaan doen vandaag. We beslissen uiteindelijk dat we naar Oleta River State Park park gaan. Deze ligt ten westen/noorden van Miami Beach.

We vertrekken tegen het einde van de ochtend richting het park, in principe is het een klein stukje rijden en we zijn er dan ook zo. We betalen $6 entree en parkeren onze auto op een zo goed als leeg enorm parkeer terrein.

We hebben inmiddels al meerdere parken bezocht, en ze hebben allen hun eigen "eigenschappen". Dit park is best groot en ligt relatief dicht tegen de grote stad aan.

We beginnen aan onze wandelingen en merken gelijk de nette en uitgebreide faciliteiten op. We komen als eerste aan bij het water, waar je een mooi uitzicht hebt op de Biscayne Bay.

We lopen verder langs een pad dat door het park loopt. We komen veel overkapte BBQ plaatsen tegen, welke blijkbaar ook gereserveerd kunnen worden om bijvoorbeeld feestjes te geven.

Beestjes komen we natuurlijk ook regelmatig tegen :-). Waaronder ook een spin die een tweetal poten lijkt te missen.

We komen eigenlijk verder niemand tegen in het park, af en toe zie je iemand over het water voorbij gaan met een kano, maar in het park zijn wij de enige die aan het lopen zijn.

De wandeling wisselt af met bebossing en wat meer open vlaktes, af en toe komen we weer een spin tegen, soms zijn daar grote spinnen tussen. Volgende spin schatten we op een grootte van een hand (inclusief poten). Hij zat best hoog in de bossen, dus helaas zat er een goede detail foto niet in :-(.

We lopen weer door, inmiddels hebben we het zuidelijkste punt bereikt van het park, we gaan weer richting het noorden (via het westen) waar de auto staat. Langs dit gedeelte ligt stilstaand water, iets wat muggen fijn vinden. We zetten er dus wat meer vaart achter, we komen ook af en toe een spinnetje tegen.

We komen weer terug bij de parkeerplaats. Dit soort parken zijn enorm kwa oppervlakte, en we hebben dan ook nog maar een klein gedeelte gehad. Op onderstaande foto geeft de rode lijn aan wat we nu gelopen hebben.

Maar we houden ermee op voor vandaag. Het is heel warm en we willen nog even naar Suftside in het noorden van Miami Beach om het strand te bekijken. Daar kunnen we wellicht ook ergens een hapje eten.

Aangekomen in Surfside (nog geen 10 minuutjes rijden) parkeren we de auto en lopen we richting strand. De stranden zijn hier niet voorzien van strandwachten, en het zijn voornamelijk hotels/appartement complexen welke deze stranden gebruiken lijkt het. Het is niet heel erg druk aan het strand.

We lopen richting de winkelstraat om daar wat te eten bij een restaurant. Er zijn er niet veel, en al helemaal niet met terras, de enige met terras lopen we binnen om te vragen of we buiten wat kunnen eten. Helaas, niet mogelijk. We snappen niet dat iedereen daar perse binnen wilt eten als je ook buiten in de schaduw met een briesje je koe naar binnen kan schuiven.

We besluiten om weer terug te keren naar het appartement om te kijken of we daar in de buurt iets kunnen eten. We belanden uiteindelijk bij Il Bolognese, een Italiaans restaurant op Lincoln Rd. Tamara gaat voor Fish & Chips, ik ga voor een Rib-eye.

Het eten smaakt goed, naar onze lunch gaan we weer richting appartement. Ik heb nog een hoop foto's van gisteren te sorteren en een blog verder bij te werken.

In de avond besluiten we weer ergens te gaan eten op Lincoln Rd, bij Aura om precies te zijn. Dit is, je zult het niet geloven, ook een Italiaans restaurant. Ik overdrijf niet als de helft van de restaurants in Miami Beach van Italiaanse origine zijn.

Tamara gaat voor kip en ik kies voor een Seafood salade. Het eten, de salade althans, is erg teleurstellend.

Na een aantal drankjes besluiten we weer richting het appartement te gaan. Morgen vertrekken we in de middag weer richting vliegveld om rond 19u te vertrekken met het vliegtuig. Er moet nog een hoop ingepakt worden morgen.

Dag 14, Vizcaya Museum & Gardens en Wynwood

Dag 14, bijna de laatste complete dag dat we in Miami zijn, morgen is de laatste complete dag en dinsdag vertrekken we weer richting Nederland. We hadden voor vandaag geen plannen, we zullen wel zien waar we zin in hebben was ons idee.

In de ochtend eerst uitslapen, vervolgens kwamen we aan het eind van de ochtend op het idee om naar Vizcaya Museum & Gardens te gaan. Dit is een klein stukje rijden (ligt net onder Miami downtown) en het is lekker makkelijk. Vizcaya Museum & Gardens is een groot landhuis met een enorme tuin. Het landhuis was vroeger in bezit van een zakenman en werd voornamelijk gebruikt als "winter estate". Als je het koud hebt in het noorden dan kom je naar Florida dus :-). Ik wist vooraf dat het niet toegestaan is om te fotograferen in het landhuis zelf. Een achterhaalde regel lijkt mij, maar het is nu eenmaal zo.

We stappen om iets voor 12 de auto in en vertrekken richting het museum waar we naar een kleine 21 minuten aankomen bij het Vizcaya Museum.

We sluiten aan in de rij die niet lang is maar tergend langzaam vooruit gaat. We kopen een kaartje van $18 per persoon en lopen naar het huis.

In het landhuis mag je niet fotograferen of filmen. Dit om het museum te "behouden". Achterliggende gedachte vind ik vreemd, maar okay, er staan overal bordjes en de beveiliger wrijft het er nogmaals in (ik heb namelijk een grote SLR camera in mijn hand). Helaas, geen foto's dus van de binnenkant. Wij vonden beide het enigszins tegenvallen aan de binnenkant. Wel leuk om een keer te zien, maar het is niet zo bijzonder als we vorig jaar gezien hadden bij de Edison & Ford woningen. We lopen door het huis (2 verdiepingen) en gaan vervolgens naar buiten. Hier mag je wel fotograferen en er ligt een gigantische mooie tuin naast het landhuis.

We nemen de achteruitgang en komen bij het water uit. Hier ligt een bouwwerk in het water in de vorm van een boot.

Verder waren er twee bruggetjes welke naar een soort van uitkijkpost liepen, je had hier een mooi uitzicht op het water en op het landhuis.

Vanaf de ene uitkijk had je een schitterend zicht op links Miami en rechts heel erg in de verte de Biscayne Bay met Key Biscayne.

Onweer zat in de lucht, we hoorde regelmatig donderen vanaf het zuiden van Miami, het bleef tot op heden gelukkig droog en zonnig bij ons. Het was wel heel erg warm en vochtig vandaag. Mijn gespierde onder-arm zat vol met druppels :-).

Als we zijn uitgekeken achter het huis gaan we naar de zijkant waar een enorme tuin te vinden is. De tuin is heel goed bij gehouden, maar er zijn wel een aantal zaken die ze aan het verbouwen of restaureren zijn.

Bij de ingang komen we eerst in een hofje dat bestaat uit voornamelijk cactussen.

Vanaf de bovenkant had je richting het zuiden een mooi uitzicht over de tuin. Je ziet in de verte (zuidelijk) een aardige bewolking vormen. Hier komt dus regelmatig gerommel vandaan :-)

We lopen iets verder langs de zijkant richting een hoek van de tuin (die zijkant is niet zichtbaar op de foto's hierboven). Daar is het iets meer dicht begroeid, dus we komen al snel een spinnetje tegen :-).

Als we verder lopen komen we allerlei verschillende planten, fonteinen en beelden tegen. Ik zal jullie verder besparen van uitleg over planten, mijn kennis komt niet verder dan het verschil tussen een palmboom en een cactus.

Na zo'n anderhalf uur in het huis en de tuin te hebben rondgelopen gaan we weer richting de uitgang, eigenlijk nog niet wetende wat we nu gaan doen. Het is rond het middaguur, dus lunch staat zoiezo op het lijstje. We besluiten uiteindelijk Wynwood een bezoekje te brengen, dit is een wijk in Miami (ten noorden van downtown) welke bekend staat om zijn kunst. De wijk "Wynwood Art District" barst van de ateliers en musea, maar wij gaan voornamelijk voor "The Wynwood Walls". Ik kan nu helemaal gaan uitleggen hoe het eruit ziet, maar foto's zeggen meer dan woorden :-). Je kunt het zien als een wijk vol met graffiti (op hoge kwaliteit) en deels lijkt de wijk verlaten. Het blijkt ook niet de meest veilige wijk te zijn in Miami, maar wij hebben het overleeft :-). Voor zover ik na heb kunnen gaan is het geen groot door de overheid gesubsidieerd project, het is dus maatschappelijk verantwoord gefinancierd met vrijwillige giften/vrijwilligers en met behulp van de markt.

Eenmaal aangekomen in de wijk komen we met probleem 1 te zitten: parkeren. Het blijkt overal betaald parkeren te zijn, iets wat helemaal geen probleem hoeft te zijn natuurlijk. Totdat je erachter komt dat je enkel via je mobiel kan parkeren, en dan ook nog via een mobiele applicatie. Leuk als je geen mobiel internet hebt dus.. Ik ga via mijn mobiel naar de website om mijzelf te registeren, downloaden van de app blijkt niet nodig, je kunt ook snel een "kaartje" online kopen. Je geeft je gegevens door, je koppelt je kenteken en gooit je creditcard gegevens in de website en het is geregeld. Hou er dus rekening mee dat mobiel internet soms makkelijk kan zijn, ook al kan het je een vermogen kosten als je het continue gebruikt.

Eenmaal betaalt voor ons paard gaan we op stap. We staan zo goed voor de deur van de Wynwood Walls zoals we eigenlijk dit altijd kunnen doen in Miami (beach) The Wynwood Walls is een klein afgeloten gedeelte binnen de wijk, hier heb je een paar muren welke ze vol gekladderd hebben. Je hoeft geen entree te betalen om binnen te mogen. Het is vrij toegankelijk voor publiek.

Er loopt best wel wat volk rond, iets wat het niet altijd makkelijker maakt om mooie foto's te maken. Helemaal als mensen recht voor een muur een selfie proberen te maken waar ze 5 minuten over doen.

Bij "The Wynwood Walls" zijn we zo klaar, het is niet zo heel groot. We gaan de wijk in, we zagen op de route naar de Walls al best wat graffiti tegen de muren zitten. Maar voordat we dat gaan doen gaan we eerst een hapje eten bij een eet-tentje om de hoek.

We bestellen beide een Bowl teriyaki met beef en gaan zitten met uitzicht op de straat.

Eenmaal uitgegeten gaan we de wijk verder bekijken. Het onweer is nog steeds niet helemaal weg, je hoort het nog steeds donderen in de verte. Gelukkig is het bij ons nog steeds droog.

Het weer wordt steeds verdachter en donkerder.

Maar we lopen toch maar door. De auto blijft redelijk in de buurt mocht het ineens losbarsten.

En dan hoor je continue een deuntje van een ijsco-kar met hele foute velgen..

We nemen geen ijsje, die dingen smelten toch binnen 30 seconden, en lopen verder.

We beginnen af en toe een druppel te voelen, het blijft echter grotendeels nog droog. We komen nu in een gedeelte aan dat compleet lijkt verlaten. We weten dat de wijk niet een hele goede "status" heeft, maar het lijkt op dit moment geen enkel probleem.

In de verte zien we een aantal "boys in tha hood" staan. Het begint inmiddels ook iets meer te druppelen, de donkere wolken lijken dichterbij te komen. Langzaam aan gaan we weer richting ons paard lopen.

Ook de stoep slaan ze niet over....

Het begint nog wat harder te druppen, we lopen door richting de auto. Het is tijd om terug te gaan naar het appartement. Als we de auto instappen begint het echt door te regenen, we zijn blijkbaar net op tijd terug.

Aangekomen in het appartement is het tijd om even te relaxen. Vanavond gaan we weer Ocean Drive opzoeken om een hapje te eten en te drinken.

In de avond gaan we dus richting Ocean Drive. We eindigen uiteindelijk bij Clevelander, een club/restaurant aan Ocean Drive. De sfeer is goed, maar niet zo goed als op Ocean's 10 gisteren. We bestellen ons eten, en gaan beide voor de spare-ribs, emmertje bier erbij en de avond kan natuurlijk niet meer stuk.

Op het moment dat we naar het appartement terug willen en de rekening hebben gevraagd blijkt het te gaan regenen. Tsjee, vervelend, blijven we toch nog iets langer tot het droog is :-).

We gaan uiteindelijk niet veel later naar huis, morgen de laatste volle dag in Miami Beach. Nog geen idee wat we gaan doen, maar we vinden vast wel weer iets :-).