Onderweg is het gelukkig niet heel druk, we zijn vrij snel de stad Riga uit.
Onderweg buiten Riga merken we al vrij snel waarom er zoveel dashcam beelden bestaan uit het oosten met inhaalacties welke fout gaan. In dit voorbeeldje een Rus welke gaat inhalen voor een blinde bocht, tsja, als daar een vrachtwagen ineens opdoemt breekt hij toch maar de actie af.
Voor de rest zijn de wegen vooral hobbelig met een hoop gaten die op een primitieve manier zijn gefixed.
Aan natuur geen gebrek, net als in veel landen in het oosten van Europa hebben we hier ook veel bebossing en natuur.
Na een dik uur rijden komen we aan bij de bunker en parkeren onze auto naast een hoop Nederlandse auto's. Het lijkt hier wel een Nederlandse invasie.
In het verleden is de Sovjet bunker verhult als luxe vakantie resort (haha, in een communistische staat, de grapjurken). Op dit moment is het gebouw nog steeds in gebruik als verzorgingshuis. Binnen kun je nog overduidelijk meekrijgen dat dit een Sovjet gebouw is geweest.
Als we binnenkomen lopen we naar de balie om ons te melden. We hebben met z'n tweeen een private tour geboekt in de hoop zo meer te kunnen zien, of in ieder geval meer tijd te hebben om alles te bekijken. We zijn een klein uurtje te vroeg dus hebben nog tijd om even buiten het resort te kijken.
Het resort is gelegen in een dal (veiliger bij een schokgolf bij een eventuele nucleare aanval), en naast een rivier. Naast de rivier ligt een wandelpad waar we overheen kunnen huppelen. In de buurt van het resort zijn ook luchtpijpen van de bunker te vinden en een aantal alternatieve in-/uitgangen.
Na een klein uurtje lopen gaan we weer richting de receptie om met de gids de bunker in te gaan. De ingang welke we gebruiken is de ingang in het gebouw zelf. We dalen 9 meter naar beneden af met een trap om bij een aantal grote deuren uit te komen.
Eenmaal binnen komen we uit bij een plattegrond van de bunker.
We beginnen de ronde te maken door de bunker. Helaas is het niet toegestaan om overal foto's van te nemen. Dit is voornamelijk doordat het museum niet wilt dat alles openbaar wordt gepubliceerd. Wat mag niet op de foto: (strategische) plattegronden en motoren om de bunker van energie te voorzien. Ik zal niet overal toelichting op geven, foto's spreken vaak voorzich, en als ik alles uit moet schrijven hebben we zelf geen tijd meer voor vakantie :-).
Binnen de bunker hebben ze een voorraad van 10.000 stuks gasmaskers gevonden (in Letland was onvgeveer 98% van de bevolking voorzien van gasmaskers). Deze originele Sovjet gasmaskers verkopen ze nu aan bezoekers. Ik kon het natuurlijk niet laten om er een aantal mee te nemen :-).
De complete tour duurde ongeveer een uurtje. Ik had eigenlijk een langere duur verwacht, helemaal omdat de private tour helemaal niet zo goedkoop was (110,-). Desondanks toch een hele indruk die achterblijft bij het bezoeken van zo'n bunker.
We stappen in de auto om naar Cēsis te rijden, een plaatste op ongeveer een half uurtje rijden van de bunker. Een halfuurtje rijden is het overigens al vrij snel. Verharde wegen zijn op veel plekken niet echt te vinden.
Aangekomen bij het plaatsje parkeren we de auto op een grote parkeerplaats en lopen het centrum in. Er blijkt in het park een event gaande te zijn. Geen idee hoe en wat, maar er is iets van het leger en kinderen bij betrokken.
Het stadje/dorpje heeft een rijke geschiedenis met bijbehorende gebouwen.
Het stond een flinke wind, maar was wel droog. Er waren echter wel donkere wolken in aantocht, iets wat we goed merkte toen we terug reden naar Riga, ook al was het gelukkig grotendeels wel droog onderweg. De afwatering op de wegen is nogal, hoe zal ik het netjes zeggen, teleurstellend.
Eenmaal terug bij het appartement is het even relax tijd. In de avond gaan we een hapje eten bij Easy bar & kitchen in het oude centrum van Riga. Een mooie nieuwe tent waarbij je zelf je bier en wijn kan tappen. Voor voer kiest Tamara de fish&chips, ik ga (hoe onverwacht) weer een keertje voor een burger. En wat denk je? Geven ze weer van die handschoentjes erbij. Tsja, nu echt niet meer hoor, je klauwen horen vuil te worden tijdens het hamburger verorberen.
De zaak ziet er erg netjes uit (ook al is het bij ons nog heeeeeel erg rustig). Drinken is zelfbediening dmv een RFID pasje.
Als we klaar zijn met het eten lopen we richting de rivier. De gehele hoofdstraat is afgesloten vanwege de Līgo festiviteiten. Iets met voorjaar, halve liters bier, muziek en opblijven tot de zon opgaat (festival duurt tot 4u30). Het blijkt er nog niet heel druk, maar er heerst een hele leuke gezellige sfeer.
Om een indruk te krijgen van de (Letse) muziek heb ik een tweetal filmpjes gemaakt en op Youtube gezet.
We maken het niet te laat en lopen weer redelijke tijd terug naar het apparement. Morgen is meer muziek, dus gaan we nog een keertje terug :-). Verder hebben we niet heel veel bijzondere dingen in de planning staan, uitslapen is soms ook wel eens lekker op vakantie.
