zaterdag 11 mei 2019

Dag 9, van Gomel naar Mogilev

Vandaag vertrekken we uit Gomel naar Mogilev, in totaal ongeveer 3,5 uur rijden met 2 tussenstops. Om 8u in de ochtend gaan we bij een klein koffie-tentje aan de overkant van het hotel ontbijten met een espresso en een donut. Jammie.



Als we nadien de bagage terug in de auto gepropt hebben rijden we richting de eerste stop, het plaatsje Chachersk. Ongeveer een uur rijden. Onderweg merken we dat de weg welke we nu rijden (een provinciale weg) heel anders rijdt dan de snelweg welke we eerder hadden. Waar je op de snelweg voornamelijk zebrapaden tegenkomt en kruisingen, kom je hier vooral vaak door hele kleine dorpjes gereden. Per dorp zie je dat de inwoners de aankelding proberen op te fleuren door allerlei dingen in de berm te zetten.


Opvallend is ook, we zijn inmiddels best wel noordelijk van de exclusion zone, dat er bij elk bos nog waarschuwingen staan voor radioactiviteit. Dit blijft overigens zo tot aan Mogilev. De wegen zijn hier overigens ook in een best goede staat.





Aangekomen bij het plaatje maken we een tussenstop bij een vliegtuig middenin het dorp. Dit vliegtuig heeft dienst gedaan als soort van jongerencentrum en bioscoop en is een oud Sovjet vliegtuig.




We rijden verder naar de volgende stop. We merken op dat de voortuin vaak gebruikt wordt voor een paard, een koe, geiten of kippen. Helaas niet altijd diervriendelijk, bij paarden worden vaak de voorpoten aan elkaar gebonden. En vind je een ooievaar leuk? Dan is dit het ideale land voor je. Die beestjes zie je werkelijk overal.




Rond kwart voor 12 komen we aan bij het plaatsje BychaĆ­ waar een oud kasteel is te zien.



Aangekomen blijkt het echt een ruine, het is niet mogelijk om binnen te kijken. We blijven niet lang.





Het is nu nog een klein uurtje rijden naar ons Airbnb appartement in Mogilev. Aangekomen in Mogilev blijkt het een redelijk drukke stad te zijn.



Bij de Airbnb staat de vrouw van het appartement ons al op te wachten. Na een korte instructie (in gebaren, het vrouwke spreekt geen woord Engels) krijgen we de sleutel. Het is een mooi en erg groot appartement. Laat je niet misleiden door de gordijnen in de slaapkamer, dat zijn siergordijnen aan de zijkant ;-).







Nadat we de benodigde spullen hebben uitgepakt zetten we koers richting het centrum. Het is inmiddels al bijna half 2, dus voedertijd. We maken een rondje door het centrum, waarbij ook indrukwekkende sojvet gebouwen voorbij komen.







En ook hier kun je bij de grote kruispunten ondergrond de weg oversteken, en zijn ze vaak voorzien van winkeltjes.


We lopen nog een klein stukje door voordat we ergens bij een restaurant plaatsnemen.

We vinden uiteindelijk een leuk restauraunt waarbij ze ook een stuk terras zo hebben ingericht dat je in een auto kan plaatsnemen. Kei-leuk natuurlijk, ook al blijkt dat ik de enige ben binnen onze groep. We gaan dus op een normale stoel zitten.



We bestellen een zooi hamburgers met bier (woohoo, plaatjes bij de menukaart), en het blijkt er erg goed in te gaan :-).






Na zo'n anderhalf uur te hebben gezeten in het zonnetje lopen we weer door, we gaan richting de rand van het centrum waar ze een grote memorial hebben staan bij het oude stadshuis. Dat stadshuis heeft ook een hele historie. Onderweg naar dat plekkie komen we nog een aantal opmerkelijke gebouwen tegen.





Aangekomen bij het oude stadshuis is het een groot plein, en is het ook erg rustig. Vanaf de rand heb je een geweldig uitzicht. We hebben wederom weer erg veel geluk met het weer.







Als we dit bekeken hebben lopen we door de oude stadskern terug naar het appartement.






In het appartement gaan we nog ff wat uitrusten, en kan ik het blog weer bijwerken. Rond half 7 gaan we weer op pad om te gaan eten bij een Ierse pub in het centrum. Het ziet eruit als een erg leuk tentje.




Als voorafje nemen we toast (was erg lekker) en ik had ook varkensoor erbij besteld (waarom zou je denken, en daar heb je helemaal gelijk in). De varkensoor was niet echt een succes, lekker op kraakbeen knauwen.




Als hoofdgerecht gaan de dames voor de Schnitzel en ik samen met Robert voor de ribs. Jammie!




Rond half 10 vertrekken we weer richting het appartement. We liggen uiteindelijk niet veel later in onze mand. Morgen gaan we aan het eind van de ochtend richting Minsk, de eindbestemming voordat we vrijdag (het is morgen woensdag) weer vertrekken richting Nederland.





maandag 6 mei 2019

Dag 8, de 3e en laatste dag in de Exclusion Zone

Dag 3 in de Belarus exclusion zone, een dag waarin we weer met z'n viertjes de zone ingaan (inclusief onze gids en de mensen van de staat uiteraard). We lopen weer rond 8u richting restaurant voor het ontbijt om rond half 9 plaats te nemen in het busje voor het hotel.




Bij de checkpoint gaat het steeds sneller, het was even krabbelen voor de regeltjes en we konden gelijk doorrijden naar de eerste stop in het checkpoint: een museum.




Het museum laat een grote map zien met alle locaties binnen de exclusion zone, naast deze map kun je hier wat documenten, apparatatuur en heel erg veel van de verschillende dieren en planten zien. Ook hebben ze een kamertje ingericht met een oud-Belarus interieur.







Bij het museum zijn we vrij snel klaar, het is niet zo groot. We rijden weer door naar de volgende locatie: een oud schoolgebouw. Deze ligt vlak bij de grens van het gebied waardoor het makkelijker bereikbaar is vanaf buiten. Het gebouw is in een erg slechte staat.








Een gebouw dat er naast staat dateert van de 19e eeuw en was als laatst ingezet als ziekenhuis. Voorheen was het ook een school en heeft het nog wat andere functies gehad. Echt rondlopen in het gebouw was niet meer mogelijk, er was al veel ingestort. Er hing echter ook een flinke stank aan de achterkant van het gebouw, en er bleek een dode wolf te liggen in het gangetje.






We gaan weer op pad met de auto, de staat van de weg is op veel plekken erg slecht, als je al mag spreken over een weg.




We komen nu aan bij een oude checkpoint. Deze is buiten gebruik genomen toen ze erachter kwamen dat het gebied verder uitgebreid moest worden.







We rijden weer door naar een volgende stop, ditmaal weer een grote boerderij.








Na de boerderij komen we aan in een klein plaatje met wat meer huizen. Eerst kijken we in een groter gebouw. We krijgen vervolgens van de gids te horen dat we vrij zijn om rond te kijken, maar wel erg om moeten passen waar we de voetjes wegzetten. Terecht blijkt, de vloeren zijn enorm slecht, en eronder ligt blijkbaar een grote open ruimte. Hier wil je niet doorheen zakken.



















De volgende stop is een memorial met daarnaast een oud schoolgebouw. Het schoolgebouw is op sommige plekken ingestort, maar het is nog wel mogelijk om erin rond te lopen. Heel erg bijzonder, loop je op de bovenste verdieping, en zie je een ingestort gedeelte zodra je een deur open doet. Voelt ook heel veilig aan ;-).























Na het schoolgebouw lopen we naar een volgend gebouw. Als je van gebouw naar gebouw loopt is het altijd oppassen voor putten onderweg. Oorspronkelijke paden zijn vaak niet meer zichtbaar, en putdeksels verdwenen.










Als we dit gebouw hebben bekeken gaan we een 200 meter verderop wat huizen bekijken welke weggezet zijn voor fabrieksarbeiders. Vooraan staat ook nog een villa. Het lijken erg nette huizen, ook al is de staat van de trap erg gevaarlijk. Boven kijken is niet mogelijk.








We lopen weer terug naar de auto voor de volgende locatie: een doorgaande weg met allemaal huisjes voor de oorlog. Ondanks dat ze van hout zijn lijken sommige in betere staat dan stenen huizen.










We nemen weer plaats in de auto om verder te hobbelen.Ondertussen vallen er enkele druppeltjes.



Volgende stop: een grotere plaats met appartementen en een winkelcentrum (welke nog niet afgerond was). We bekijken het eerste appartementencomplex.














Op het 2e appartementencomplex is het ook mogelijk om op dak te komen. Ook al waren er wel wat acrobatische handelingen voor nodig.



Vanaf het dak heb je een geweldig uitzicht op de omgeving. En zoals je kunt zien hebben we weer mooi weer, ook al voelt het een heeeeeel stuk kouder aan dan vorige dagen. Maarja, toen was het weer te warm, het is ook nog goed ook :-).





Als we van het dak afkomen lopen we richting het winkelcentrum, naast de appartementen staan nog wat resten van een speeltoestel voor kinderen.



Aangekomen bij het winkelcentrum is het een gevaarlijke omgeving met veel gaten in de grond. Het is echt nog in aanbouw, dat is goed te zien. Het is wel gigantisch.







Dan lopen we door naar het volgende gebouw waar we eerst een doorgang moeten vinden om het te bereiken. Alles is helemaal dichtgegroeid om het gebouw heen. Het is een schoolgebouw welke uiteindelijk toch nog kunnen bereiken door een stukje wat iets minder dicht begroeid is. Wonderlijk dat mijn jas er niet kapot is gegaan.



De school is op veel plekken ook in erg slechte staat, maar we komen wel een aantal leuke objecten tegen. Handleiding voor het gebruik van gasmaskers (scholen waren voorzien van gasmaskers, het was tenslotte ten tijde van de koude oorlog).














Dit was de laatste stop in de zone, het is tijd om de normale wereld te bezoeken (welke overigens nog wel in de buitenste rand van de zone ligt). Een plaatsje Brahin dat een memorial heeft staan voor de gebeurtenissen. Het plaatstje lijkt zowat uitgestorven.





Dan rijden we verder naar een bos waar nog wat leegstaande oude gebouwen staan. Meer ruines, maar wel geweldig om te zien.








Er is zelfs nog hele grote variant van het Sovjet symbool te vinden, de welbekende hamer/sikkel.


En wat hebben we afgelopen dagen allemaal gezien in de Exclusion zone? De zone is namelijk heel erg groot. Om een idee te geven hebben we een GPS tracker gebruikt tijdens ons verblijf in de zone.

Alle dagen gecombineerd

 Dag 1, 116 km
 Dag 2, 124 km

 Dag 3, 122 km


We rijden naar het hotel terug waar de we staatsbus omwisselen voor de bus van de gids, ook onze bagage welke nog bij het hotel stond kan de bus in. Het is inmiddels weer 5 uur. Zijn we dan nu klaar? Nee, natuurlijk niet, eerst nog een paar stops voordat we naar Gomel terugrijden waar we ons volgende hotel hebben.

We stoppen bij een zone vlakbij Gomel, het is een "verboden" gebied met een aantal appartementen en een soort centrum voor kinderkamp.













Als we een tijdje hebben rondgelopen gaan we weer richting Gomel om onze auto op te halen van de beveiligde parking.




Het is nu tijd om naar het hotel te gaan om onze spulletjes in de kamer te droppen.



Het is inmiddels redelijk laat, we gaan nog snel even een restaurantje bezoeken om een hapje te eten.




Rond een uur of tien komen we vermoeid aan op de hotelkamer. Het is tijd om te slapen. Morgen rijden we vanuit Gomel naar Mogilev.


Extra informatie over de tour
Onze gids: Peter Philon
https://www.facebook.com/peter.philon
www.exclusion-zone.by