Bij de checkpoint gaat het steeds sneller, het was even krabbelen voor de regeltjes en we konden gelijk doorrijden naar de eerste stop in het checkpoint: een museum.
Het museum laat een grote map zien met alle locaties binnen de exclusion zone, naast deze map kun je hier wat documenten, apparatatuur en heel erg veel van de verschillende dieren en planten zien. Ook hebben ze een kamertje ingericht met een oud-Belarus interieur.
Bij het museum zijn we vrij snel klaar, het is niet zo groot. We rijden weer door naar de volgende locatie: een oud schoolgebouw. Deze ligt vlak bij de grens van het gebied waardoor het makkelijker bereikbaar is vanaf buiten. Het gebouw is in een erg slechte staat.
Een gebouw dat er naast staat dateert van de 19e eeuw en was als laatst ingezet als ziekenhuis. Voorheen was het ook een school en heeft het nog wat andere functies gehad. Echt rondlopen in het gebouw was niet meer mogelijk, er was al veel ingestort. Er hing echter ook een flinke stank aan de achterkant van het gebouw, en er bleek een dode wolf te liggen in het gangetje.
We gaan weer op pad met de auto, de staat van de weg is op veel plekken erg slecht, als je al mag spreken over een weg.
We komen nu aan bij een oude checkpoint. Deze is buiten gebruik genomen toen ze erachter kwamen dat het gebied verder uitgebreid moest worden.
We rijden weer door naar een volgende stop, ditmaal weer een grote boerderij.
Na de boerderij komen we aan in een klein plaatje met wat meer huizen. Eerst kijken we in een groter gebouw. We krijgen vervolgens van de gids te horen dat we vrij zijn om rond te kijken, maar wel erg om moeten passen waar we de voetjes wegzetten. Terecht blijkt, de vloeren zijn enorm slecht, en eronder ligt blijkbaar een grote open ruimte. Hier wil je niet doorheen zakken.
De volgende stop is een memorial met daarnaast een oud schoolgebouw. Het schoolgebouw is op sommige plekken ingestort, maar het is nog wel mogelijk om erin rond te lopen. Heel erg bijzonder, loop je op de bovenste verdieping, en zie je een ingestort gedeelte zodra je een deur open doet. Voelt ook heel veilig aan ;-).
Na het schoolgebouw lopen we naar een volgend gebouw. Als je van gebouw naar gebouw loopt is het altijd oppassen voor putten onderweg. Oorspronkelijke paden zijn vaak niet meer zichtbaar, en putdeksels verdwenen.
Als we dit gebouw hebben bekeken gaan we een 200 meter verderop wat huizen bekijken welke weggezet zijn voor fabrieksarbeiders. Vooraan staat ook nog een villa. Het lijken erg nette huizen, ook al is de staat van de trap erg gevaarlijk. Boven kijken is niet mogelijk.
We lopen weer terug naar de auto voor de volgende locatie: een doorgaande weg met allemaal huisjes voor de oorlog. Ondanks dat ze van hout zijn lijken sommige in betere staat dan stenen huizen.
We nemen weer plaats in de auto om verder te hobbelen.Ondertussen vallen er enkele druppeltjes.
Volgende stop: een grotere plaats met appartementen en een winkelcentrum (welke nog niet afgerond was). We bekijken het eerste appartementencomplex.
Op het 2e appartementencomplex is het ook mogelijk om op dak te komen. Ook al waren er wel wat acrobatische handelingen voor nodig.
Vanaf het dak heb je een geweldig uitzicht op de omgeving. En zoals je kunt zien hebben we weer mooi weer, ook al voelt het een heeeeeel stuk kouder aan dan vorige dagen. Maarja, toen was het weer te warm, het is ook nog goed ook :-).
Als we van het dak afkomen lopen we richting het winkelcentrum, naast de appartementen staan nog wat resten van een speeltoestel voor kinderen.
Aangekomen bij het winkelcentrum is het een gevaarlijke omgeving met veel gaten in de grond. Het is echt nog in aanbouw, dat is goed te zien. Het is wel gigantisch.
Dan lopen we door naar het volgende gebouw waar we eerst een doorgang moeten vinden om het te bereiken. Alles is helemaal dichtgegroeid om het gebouw heen. Het is een schoolgebouw welke uiteindelijk toch nog kunnen bereiken door een stukje wat iets minder dicht begroeid is. Wonderlijk dat mijn jas er niet kapot is gegaan.
De school is op veel plekken ook in erg slechte staat, maar we komen wel een aantal leuke objecten tegen. Handleiding voor het gebruik van gasmaskers (scholen waren voorzien van gasmaskers, het was tenslotte ten tijde van de koude oorlog).
Dit was de laatste stop in de zone, het is tijd om de normale wereld te bezoeken (welke overigens nog wel in de buitenste rand van de zone ligt). Een plaatsje Brahin dat een memorial heeft staan voor de gebeurtenissen. Het plaatstje lijkt zowat uitgestorven.
Dan rijden we verder naar een bos waar nog wat leegstaande oude gebouwen staan. Meer ruines, maar wel geweldig om te zien.
Er is zelfs nog hele grote variant van het Sovjet symbool te vinden, de welbekende hamer/sikkel.
En wat hebben we afgelopen dagen allemaal gezien in de Exclusion zone? De zone is namelijk heel erg groot. Om een idee te geven hebben we een GPS tracker gebruikt tijdens ons verblijf in de zone.
Alle dagen gecombineerd
We rijden naar het hotel terug waar de we staatsbus omwisselen voor de bus van de gids, ook onze bagage welke nog bij het hotel stond kan de bus in. Het is inmiddels weer 5 uur. Zijn we dan nu klaar? Nee, natuurlijk niet, eerst nog een paar stops voordat we naar Gomel terugrijden waar we ons volgende hotel hebben.
We stoppen bij een zone vlakbij Gomel, het is een "verboden" gebied met een aantal appartementen en een soort centrum voor kinderkamp.
Als we een tijdje hebben rondgelopen gaan we weer richting Gomel om onze auto op te halen van de beveiligde parking.
Het is nu tijd om naar het hotel te gaan om onze spulletjes in de kamer te droppen.
Het is inmiddels redelijk laat, we gaan nog snel even een restaurantje bezoeken om een hapje te eten.
Rond een uur of tien komen we vermoeid aan op de hotelkamer. Het is tijd om te slapen. Morgen rijden we vanuit Gomel naar Mogilev.
Extra informatie over de tour
Onze gids: Peter Philon
https://www.facebook.com/peter.philon
www.exclusion-zone.by
Geen opmerkingen:
Een reactie posten