Aangekomen bij de Walmart is het nog rustig, heel erg rustig. We zetten onze auto voor de deur en gaan naar binnen.
Het personeel is al volop bezig, en ik krijg van de 2e vakkenvuller al te horen dat we er vroeg bij zijn :-). Hij heeft gelijk. We pakken wat broodjes, wat te knabbelen en wat te drinken. Ook lopen we even langs de bierafdeling, stel je voor dat ze wat lekkers hebben!
Nou, alles staat lekker koud, je kunt het gelijk opdrinken! Jippie! Alleen jammer dat de VS echt gewoonweg geen bierland is. We nemen dus niets mee, helaas.
Eenmaal klaar met de boodschappen rijden we langs het hotel om alles even in de koelkast te zetten om vervolgens een stukje verder een ontbijt te halen. Ik had vooraf al uitgezocht dat Tout De Suite Café een goed restaurantje zou zijn om een ontbijt te halen, en deze ligt niet ver van ons hotel af! Eenmaal aangekomen zetten we onze auto half in de berm/sloot en half op de weg, het is een SUV, dus hij moet er maar tegen kunnen. Hij valt niet om, dus het werkt :-).
Het restaurantje heeft een leuke uitstraling. Niet al te groot en het is er lekker rustig wanneer we aankomen. We bestellen beide een lokaal menu en komen er achter dat het geen goedkope locatie is, het eten is eenvoudig maar ook lekker.
Tamara gaat voor een ontbijt Cajun style met zeebeesten (garnalen enzo) en ik kies voor iets met een worst dat anders is dan de worst die we gewend zijn (tsja, eten omschrijven is niet mijn vak-specialiteit), ook in Cajun style.
Het is nog vroeg (ik schat zo'n kwart voor 8 in de ochtend) en het was nog net iets te vroeg om in een t-shirt te zitten. Maar het was lekker genoeg om het ontbijt lekker buiten op het terras op te eten.
Eenmaal klaar met het ontbijt en de verrassend goede koffie, (dat hebben we nog niet eerder meegemaakt in het land waar ze het slootwater bij Starbucks ook koffie noemen) lopen we een rondje in de wijk Algiers, een vrij bekende wijk met een aardige geschiedenis. De wijk valt vooral op door de leuke en typische stijl van de huizen.
In New Orleans is overal op de hoek iets van een religie zichtbaar, voodoo of christenen, noem het en het is te vinden. Tegenover het restaurant waar wij hebben gegeten stond een kerk.
De typische stijl van huizen is geweldig om te zien.
Deze pompoen zag het niet meer zitten, hij heeft het opgegeven.
Er is ook nog een monument voor slachtoffers onder soldaten (uit Algiers) welke in de oorlogen hebben gestreden. Zoals elk monument dat met het leger te maken heeft zul je hier geen acherstallig onderhoud aantreffen....
Na een tijdje rondgelopen te hebben stappen we weer in onze auto om terug te keren naar het hotel. Ik wil namelijk vandaag de tour reserveren voor de tocht door de moerassen. Na een telefoontje hebben we voor de volgende ochtend de tour staan, dat wordt weer vroeg opstaan dus ook vroeg naar bed toe :-). Het is inmiddels bijna middag, we besluiten om een kijkje te nemen in French Quater, een bekende wijk in New Orleans waar het franse karakter duidelijk aanwezig is.
We parkeren de auto in een parkeergarage (heel French Quater is bezaaid met parkeergarages, alleen de tarieven per garage is altijd weer onduidelijk). Nadat we eerst in een garage uitkomen waar het 10 euro per uur kost pak ik toch maar Google erbij om een alternatief uit te zoeken. Uiteindelijk belanden we bij Rampart Street Parking aan de rand van French Quater en zetten de auto in het vak. 12 uur kost 16 dollar wat we direct afrekenen.
We lopen vanaf de parkeergarage Canal St op, een grote brede straat met van die rare treintjes die op en neer rijden (en afgeladen zijn met mensen).
Canal st hoort nog niet bij de wijk French Quater, deze ligt net een straat verder. We lopen de richting op van French Quater. Je merkt eigenlijk vrij snel wanneer je aankomt in French Quater, je ziet opeens huizen met "normale" bakstenen.
Het wordt al iets later in de ochtend, en ook steeds drukker op straat. Echte drukte blijft echter uit.
Bij de St. Louis Cathedral heerst een echte touristische sfeer. Naast een hoop toeristen staat er ook een zanger voor de kathedraal te zingen.
Als we iets verder lopen komen we bij Cafe Du Monde, een bekend restaurant dat is opgericht in 1862. Staat nu bekend om zijn/haar beignets (met een kilo poedersuiker). We gaan het niet uitproberen en lopen verder.
We komen aan bij French Market, een overdekte markt met allemaal verschillende marktkoopmannen, winkeltjes en eet-kraampjes. Er ligt net zoals op elke andere markt ook een hele hoop troep tussen. We kopen uiteindelijk niets, maar zijn toch wel ff bezig om alles te bekijken.
Het is inmiddels 12 uur en beginnen ook wel wat honger te krijgen. We hebben natuurlijk vanmorgen best vroeg ontbeten en inmiddels ook best wel een flinke afstand gewandeld. We besluiten op zoek te gaan naar een leuk eet-tentje om een lunch naar binnen te schuiven. In de zoektocht naar een leuk restaurantje komen we weer een flink aantal leuke huisjes tegen, maar ook 1 van de vele kleine brandweer standplaatsen welke ze overal hebben verspreidt over de stad.
Uiteindelijk komen we uit in het bekende Bourbon St. De muziekstraat van New Orleans.
En in Bourbon St vinden we uiteindelijk ook een plekje om lekker te eten. We pakken een tafeltje bij Le Bayou, op de eerste etage aan straat. Kunnen we onder het eten een mooi overzicht houden van wat er gebeurd op straat.
Tamara gaat voor een salade met vis en ik kies voor de Po-Boys Alligator, een broodje met alligator vlees.
Nadat we uitgegeten zijn lopen we verder. Het volgende dat op ons lijstje staat in de French Quater is de Riverwalk mall. Een winkelcentrum aan de Mississippi rivier.
Het is lekker rustig in het winkelcentrum. En het is altijd weer om jezelf te verbazen wat voor soort winkels ze hebben..... Een popcorn bistro.... Hoe verzin je het....
Nadat we bij de Riverwalk uitgewinkeld zijn gaan we richting een slijter welke redelijk in de buurt ligt. Ik moet tenslotte weer wat nieuwe Spencer bier inslaan en kijken of er nog een aantal lokale biertjes de moeite waard zijn om mee te nemen. Het is een dikke 2 km lopen, maar ach, dat kan er ook nog wel bij vandaag.
Eenmaal aangekomen bij de slijter valt ons de kleine selectie bieren weer op. En deze winkel zou echt een enorme collectie moeten hebben volgens hun eigen website en recenties op internet. Na een gesprek in de winkel bleek dat ze "waarschijnlijk wel eens" van Spencer hebben gehoord. Ze hebben wel Chimay trappist waar ze vrij trots op blijken te zijn. Na een kort gesprek over lokale bieren bleken ze hier toch best een collectie van te hebben, en ze hebben een proeverij op vrijdag. Count me in! Vrijdag gaan we dus lokaal bier proeven :-). We zijn benieuwd!
We besluiten na het bezoek weer richting de auto te lopen en terug te rijden naar het hotel. Even het blog bijwerken, opfrissen om vervolgens weer ergens een plekje te zoeken om te eten. We maken het vanavond niet te laat, we moeten tenslotte de volgende dag weer vroeg op om de moeras tour te maken!
Voor het avondeten kies ik een restaurant in de buurt, ik laat mijn keuze afhangen van Yelp en Tripadvisor. We komen uiteindelijk terecht bij Cafe 615 Home of Dawabbit in het plaatsje Gretna, een dikke 10 minuten rijden met de auto. Aangekomen zijn we wel een beetje teleurgesteld als we plaats nemen. Wel eens een restaurant gezien zonder ramen? Tadaa! Dat is dus niet zo vreemd hierzo. We hadden niet echt het idee dat we een warm welkom kregen, ook al ging de communicatie naar verloop van tijd wel iets beter met het personeel. En het eten? Niets te klagen! Lekker, gewoon echt lekker. Tamara had gekozen voor een Pork medallions in bacon (of zoiets) en ik voor de slow homemade smoked chicken. Dat kan niet fout gaan in deze regio, en het ging inderdaad heel erg goed!
Als we klaar zijn met eten is het tijd om terug te keren naar het hotel, nog ff rustig een biertje drinken en op tijd naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten