Deze zaterdag hebben we een redelijke rit op de planning staan:
Stop 1: The Franja Partisan Hospital
Stop 2: Možic, WWII defense line
Stop 3: Lake Bohinj, een groot meer
Stop 4: het plaatsje Kranj
Niet alles is goed voorbereid vooraf, veel dingen (vooral stop 2) heb ik niet voor kunnen bereiden door het gebrek aan informatie. Op lokatie zelf zullen we moeten onderzoeken hoe we bij die dingen terechtkomen.
Om iets voor half 11 in de ochtend vertrekken we uit ons appartement naar de 1e stop wat een dikke 50 kilometer van Ljubljana rijden is. Om 11u40 komen we eindelijk aan op locatie. En waarom? Omdat blijkbaar de meest logische en snelle route dwars over de bergen heen gaat ipv de snelle wegen er omheen.
De straatjes werden steeds kleiner en kleiner, en "opeens" komen we op onverharde wegen uit met diepe gaten welke gevuld zijn met water waardoor je ze bijna niet ziet. Of grote stukken gesteente op de weg, waar je echt niet zomaar overheen wilt rijden. Als er al asfalt is, dan is het omdat het weggetje zo smal is bij een haarspeldbocht dat ze blijkbaar dat toch zagen als een veiligere optie.
Aangekomen bij onze eerste stop blijkt dat wij niet de enige touristen zijn. In dit geval zelfs Engelsen. Hoe die hier terecht zijn gekomen met de auto zullen zich er velen afvragen (misschien denken ze dat ook van ons), maar dit zijn in ieder geval 1 van de eerste Engelsen welke we zien. Duitsers zien we wel steeds vaker trouwens.
We beginnen met een looproute naar het begin van het "museum". Die looproute blijkt iets meer in te houden dan een wandelpad met een beekje ernaast met een lengte van 400 meter blijkt achteraf. Aan het begin gaat het echter nog heel goed om te wandelen.
Vanaf het pad kon je in de gebergte een defence-cabin zien, je moest wel heel erg goed kijken.
Over dit pad moesten vroeger ook de patienten met brancards gedragen worden. Als we dichter bij de entree komen wordt het meer klimmen. Er zijn "trappen", maar vaak zijn dat planken met horizontale ander plakjes erop. In combinatie met water is dat niet altijd even stroef.
Aangekomen bij de entree kopen we 2 kaartjes en beginnen de rondwandeling tussen de cabins.
Alle gebouwtjes zijn replicas, dit doordat de oorspronkelijke cabins zijn verwoest door overstromingen en stormen. Neemt niet weg dat ze erg hun best hebben gedaan om een goed beeld te geven met hoe het was.
Het is allemaal niet heel erg groot, maar ik moet zeggen, het is erg mooi en indrukwekkend om te zien. Wetende dat tijdens de oorlog hier erg veel mensen zijn behandeld en naartoe zijn gebracht.
Na een klein half uurtje hebben we het gezien en lopen weer terug richting de auto. Natuurlijk weer van die glibberende trapjes af.
Aangekomen bij de auto drinken we eerst nog iets op het terras voordat we doorrijden naar het volgende plek: Možic, een defensie-linie van WWII in de bergen. In de auto zorgen we dit keer ervoor dat we niet langs die kleine onverharde weggetjes hoeven te rijden, en stellen de navigatie in op een fatsoenlijke route. Het is inmiddels ook alweer zo'n 13u, en we hebben nog aardig wat in de planning staan.
Als we aankomen blijkt ook nu een best druk plek te zijn wat normaal normaal gesproken een ski-gebied is, we parkeren de auto aan de kant van de weg.
Het was mij vooraf niet gelukt om exact te zien hoe we moesten lopen naar de bunkers, en meestal wijst dat op locatie wel vanzelf de weg met wandelpaden, en een beetje hulp van Google Maps. Nu probleem 1: we hadden hier geen bereik, helemaal niets. We lopen het ski-gebied in om te kijken naar het wandelpad dat in Google Maps stond aangegeven (was vooraf opgeslagen op mijn telefoon).
Helemaal geen spoor te vinden van een wandelpad. We lopen weer terug richting de parkeerplaats om verder te zoeken naar informatie. Hadden we eerder ook al gedaan, maar enkel ski-info gevonden. Opeens staat er toch een wat kleiner bord ergens tegen een muur aan met meer informatie.
Nou, duidelijk, we moeten de ski-helling beklimmen om punt 1 te bereiken. Als je het vanaf beneden ziet valt dat best wel mee toch?
Onderweg worden we af en toe bekeken door koeien. Wat overigens niet direct gevaarlijk leek, wij bleken zeker niet de enige wandelaars daar.
De helling was lang, erg lang. En werd steeds steiler, en de ondergrond ook niet steeds makkelijker. Waar aan het begin nog enigszins paden waren, hield dat op halverwege. Helemaal in de verte konden wij nog de parkeerplaats zien liggen.
We besluiten te improviseren en een tussenweg te pakken naar 5 ipv nummer 1.
Vanaf dat punt konden we nummer 1 al zien liggen. We hadden nog dat hele bovenste gras-gedeelte moeten klauteren, dat was ons echt niet meer gelukt.
En met het uitzicht is overigens ook niets mis. Zal zelfs nog een stuk mooier zijn als we doorlopen.
Nou, zonder voorbereiding, geen wandelschoenen maar Nike's, geen rugzak met drinken oid. Nee, dit gaat hem echt niet worden. We zijn pas -of nog niet eens- op een kwart van de route. Het is inmiddels half 3 geweest. We hadden verwacht dat de bezichtingen goed te doen waren vanuit de parking, maar dit is dus nu helemaal niet het geval. Heel erg jammer, maar we besluiten terug af te dalen van de helling. Eenmaal in de auto is het al bijna 15u, we besluiten geen andere stoppen meer te maken en terug te keren naar ons appartement in Ljubljana.
Terug in het appartement frissen we ons op en gaan in de avond weer lekker ergens op het terras wat eten.
Het is een wat rustiger plekje waar we aan het eten zijn, als het op is besluiten we een plekje op te zoeken met wat meer leven. Onderweg zien we in het water nog een muskusrat zwemmen.
We eindigen uiteindelijk in het centrum op het terras bij Pop's voor een afzakkertje.
En stap 3 en 4 komen morgen :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten