Om half 9 gaat de wekker, we hebben om 9 uur het ontbijt gereserveerd. Het is vandaag exact 30 jaar geleden dat de centrale van Tsjernobyl is ontploft. Krijg je hier in Kiev er veel van mee? Nee, eigenlijk niet. Eigenlijk bijna helemaal niets... Wij besluiten vandaag een bezoekje te brengen aan het Tsjernobyl museum in Kiev, zo'n 2,5km van ons hotel. We zijn benieuwd hoe druk het daar zal worden.
Als we naar buiten gaan valt ons iets op: water. Het heeft afgelopen nacht geregend en het is nog steeds niet helemaal droog. Desondanks is het nog wel goed te doen om richting het museum te lopen. Op sommige plaatsen is het oppassen, de steentjes kunnen nogal glad zijn, maar zolang het niet echt gaat spoelen huppelen wij vrolijk door. Na 10 minuten is het tijd om bij een koffie-auto even wat koffie te kopen, en weer 5 minuten later komen we bij een kleine markt welke best wel op toeristen is ingesteld, dit zie je niet vaak. Aangezien wij toeristen zijn lopen we er een klein stukje overheen.
Op het einde besluit ik samen met Robert nog een broodje te kopen bij een kraampje. Geen idee wat we hebben besteld, maar die van mij was niet zo lekker :-).
We lopen weer verder richting het museum. Het is opvallend dat de route die we nu lopen (een richting welke we nog niet eerder hebben gehad) opvallende kenmerken heeft.
Rond 11 uur komen we aan bij het Tsjernobyl museum. Niets lijkt anders dan normaal, het is er zeer zeker niet druk. Er staat binnen welgeteld 1 camera buiten.
Het Tsjernobyl museum is redelijk eenvoudig te herkennen aan wat voertuigen die ze voor de deur hebben staan. Van borden moet je het niet hebben. Niet omdat ze niet leesbaar zijn, maar gewoon om dat ze ontbreken.
Eenmaal binnen hoeven we niet te betalen voor een kaartje, we krijgen wel kaartjes. Het nut van een kaartje als je niet hoeft te betalen is mij een beetje ontgaan. Aan de balie geven ze aan dat wij de (rug)tassen moeten inleveren bij een beveiliger. Engelse taal zijn ze niet machtig, dus communicatie gaat niet echt goed.
Eenmaal binnen in het museum is het wel indrukwekkend om te zien. Het is er niet heel groot, maar ze hebben er wel werk van gemaakt. Ook binnen is het verder heel erg bijzonder rustig, zeker gezien de dag dat we het museum bezoeken. We moeten een trap op voor het begin van de tour, een tour die we zelfstandig doen zonder begeleiding van het museum.
Het museum bestaat uit 3 verschillende zalen, 2 onoverzichtelijke zalen met veel kleine spulletjes en foto's. Onleesbaar voor ons om te zien waar we nu naar kijken, en 1 grote zaal waar vandaag een presentatie werd gehouden. Hier waren wel een aantal journalisten, maar niet in grote getale.
De verschillende zalen.
De uitgestalde spullen waren veel speltjes, documenten, ID's en horloges.. Waarom horloges? Geen idee..
De mensen die de boel opruimde werden "The liquidators" genoemd. Brandweer, leger, noem het maar op. Deze liquidators kregen na afloop een speldje, je ziet hem hier aan de linkerkant. Er zijn drie symbolen op het speldje: alpha, omega en gamma.
Een hoop ID's
Een hoop andere objecten uit die tijd.
In 1 grotere zaal werd een voorstelling gehouden voor (wij denken voornamelijk) journalisten. Het was hier dus vrij rommelig, maar er was nog wel wat te zien.
Toen we uitgekeken waren zijn we weer op pad gegaan. We willen nog naar het 'One street museum', en deze ligt niet ver van het Tsjernobyl museum af. Dit museum laat een hoop zien van de geschiedenis van de desbetreffende buurt.
Lopend naar het `One street museum` komen we langs een paar leuke bezichtigingen, een koffiebus en een klein leuk pleintje met allerlei kraampjes.
Om de hoek zit het One street museum. Hij blijkt pas om 12 uur open te gaan. Jammer dat we daar precies om 12 uur aankomen en de rolluiken nog gesloten zijn. We besluiten om nog een rondje in de buurt te lopen om te kijken of we een leuke plek kunnen vinden om te lunchen.
We zien wel wat van de buurt, maar een leuke lunchplek kunnen we helaas niet vinden. We lopen terug naar het museum en inmiddels zijn de rolluiken open. Een oudere vrouw die bij het museum hoort is net de deur aan het open doen als wij binnen komen lopen. We rekenen 50uah af per persoon en worden door de dame eerst gewezen op een ruimte met een tentoonstelling van een tekenaar. We gaan hier eerst naar binnen.
De tekeningen zijn op zich wel leuk (humoristisch), maar verder niet echt bijzonder. We gaan door de gang naar de volgende deur: het daadwerkelijke museum-gedeelte met oude historische spullen. Veel foto’s, documenten en boekwerken, de teksten zijn uiteraard door ons weer niet te lezen . Er is gelukkig nog wel genoeg te zien.
Het museum is niet heel erg groot, naast de tentoonstelling van de tekeningen zijn er twee ruimten gevuld met vitrines waarin alle spullen zijn opgesteld. De ramen zijn helaas niet echt mooi schoon, wat het vaak heel lastig maakt mooie foto’s te nemen. Alles komt toch ook wel enigszins rommelig over. Het is wel indrukwekkend om te zien, het is alles bij elkaar meer dan honderd jaar geschiedenis waar je doorheen loopt. Van ongeveer 1850 tot aan de 2e wereld oorlog.
Als we het museum hebben gezien lopen we weer verder. Vlak bij het hotel is er een brug die het water over gaat, we willen kijken wat er aan de overkant te zien is, en wellicht dat je een mooi uitzicht hebt vanaf de brug zelf.
De lunch moeten we natuurlijk ook niet vergeten! Alle energie die we verbranden tijdens het huppelen moeten we wel op tijd aanvullen. We besluiten een hapje te gaan eten bij een restaurant met een lokale keuken. Het lijkt een keten te zijn met een leuke gezellige uitstraling, de gerechten zijn zoals we inmiddels gewend zijn heel erg goedkoop.
Robert kiest voor soep, Vivian voor Kip, Tamara kiest eerst voor iets wat ze niet meer hadden, en nadien ook voor kip en ik ga voor een soort stoofgerecht.
Als we onderweg zijn naar de brug komen we langs een ondergrondse oversteekplaats (die door heel het centrum te vinden zijn) welke aangekleed was voor de herdenking van Tsjernobyl. Dit is echt 1 van de weinige aandacht aan Tsjernobyl die wij in Kiev hebben gezien. Echt veel mensen trekt het overigens niet.
Als we een stukje doorlopen komen we uit bij Arch of friendship. Die hebben wij wel van veraf gezien (en op de foto gezet), maar nu zien we hem dus ook van dichtbij. Er blijkt een kermis te zijn bij de Arch of friendship, druk is het er echter niet, noem het maar gewoon uitgestorven.
Het uitzicht is geweldig vanaf deze locatie.
Als we verder richting het water lopen door een stuk bebossing valt ons op dat er ooit iets onder de Arch of friendship heeft gezeten. Wij denken dat het ooit een restaurant was, het is in ieder geval afgebrand.
De looproute naar beneden is best stijl. Het pad is ook niet altijd even recht en opeens opstakels kunnen er voor zorgen dat je een aanvaring krijgt met zwaartekracht en met je snuffert op de grond ligt.
Bijna beneden aangekomen moeten we een stukje over een fietspad. Echt logisch lijkt het niet, de fietsers die we tot nu toe gezien hebben kunnen we op 1 hand tellen. We komen aan bij de brug, de brug die alleen toegankelijk is voor fietsers en voetgangers. De brug lijkt niet echt in een opperbeste staat, je voelt onder het lopen regelmatig dat de toplaag (verflaag) kraakt onder je voeten.
Aangekomen aan de overkant zien we wat horeca en het lijkt erop dat er nog wat overblijfselen zijn van het EK dat hier jaren geleden heeft plaatsgevonden. Het is verder eigenlijk best uitgestorven en er zijn verder niet echt interessante dingen te zien. We lopen weer snel terug richting de brug om koers te zetten naar het hotel.
Als we de brug hebben overgestoken zie ik op Google Maps dat we een stuk kunnen afsnijden. Als we aankomen bij de kortere route komen we erachter dat we voor een heeeeeeeele grote trap staan, pfoe, dat gaat een aardige klim worden, maar we gaan de gok wagen.
Als we boven komen is het toch wel even bijkomen, we hebben daarvoor al een aardige trip bij elkaar gelopen en die trap helpt er niet aan mee. Ik zie op Google Maps dat het laatste stuk ook afgesneden kan worden. Het is niet echt een normale trap met treden, maar een soort pad met ophogingen. Het scheelt best veel in afstand, en we komen dan bijna direct bij het hotel uit. We besluiten de 2e trap ook maar te nemen. Boven aangekomen heb ik (en de rest ook had ik het idee) er genoeg van, geen trappen meer voor vandaag :-).
Aangekomen bij het hotel is het tijd om even bij te komen, vooral van de laatste twee trappen. Ik heb mooi tijd om het blog van de vorige dag bij te werken, ik loop inmiddels best wel achter.
Nadat we bij zijn gekomen van de middag besluiten we te eten bij “The burger”, een hamburger restaurant in het centrum van Kiev. Het is even zoeken in het centrum, hij blijkt in een soort van gezamenlijk gebouw te zitten, maar we vinden hem wel. Het blijken goeie boterhammetjes te zijn, helemaal met een lekker glaasje bier. Voordat we binnen liepen verwachtte we een hoge prijs, het zag er allemaal best luxe uit, toen we klaar waren viel het allemaal reuze mee. We waren weer voor een minimaal bedrag kwijt aan eten en drinken.
Na het eten lopen we terug naar het hotel, hier drinken we nog een biertje en gaan naar bed. Morgen is het weer vroeg dag, om half 9 staan ze voor de deur om ons op te halen, het wordt tijd voor een ritje naar Tsjernobyl!
Ik zie heel veel eten 😳
BeantwoordenVerwijderen