Vandaag is de weersvoorspelling beter dan gisteren, vandaag blijft het lekker droog. Tijd om naar de Everglades te gaan! Maar, ik hoor je denken, jullie zijn daar toch al heel erg vaak geweest? Inderdaad, niet 1 keer, geen 2 keer , geen 3 keer maar wel meerdere keren. Maar de Everglades is groot, heel erg groot. We gaan vandaag weer iets nieuws bekijken. We gaan een autoroute rijden met de naam "Loop Road Big Cypress National Preserve". Het is een route van zo'n 27 mile lang (zo'n 43 km) welke dwars door de Everglades loopt. Het is grotendeels geen verharde weg, en je kunt ook nog eens ondergelopen wegen tegenkomen. Vooral door dat laatste hebben wij deze route nooit voorgaande jaren aangedurfd met de Mustangs.
Onderweg is het redelijk rustig onderweg, vooral de US41 bij de Everglades is een redelijk rustige weg, welke wel erg saai kan worden. Al met al zijn we toch zo'n 1,5 uur onderweg vanuit Miami Beach.
Onderweg kun je overigens wel bijzondere dingen meemaken. Bijvoorbeeld een roofvogel welke een slang van de weg plukt net voordat wij voorbij rijden. Het is vrij lastig te zien op de dashcam-beelden, maar als je goed kijkt zie je links de vogel met een slang.
Als we zijn aangekomen bij het begin van de route monteren we de buitencamera's en gaan beginnen aan de trip.
Al vrij snel komen we de eerste dieren tegen onderweg, een aantal aasgieren. Deze zijn iets minder vriendelijk en lijken een poging te doen om onze auto aan te vallen. "We are not impressed"..
Als we verder rijden komen we al snel de eerste alligator tegen welke lekker in het zonnetje ligt aan de kant van de weg. Dit is niet de laatste, we komen er best veel tegen. Elke keer als je stopt moet je goed om je heen kijken voordat je uitstapt. Je wilt tenslotte niet op zo'n alligator gaan staan.
De pad zelf is niet heel breed, maar bij een aantal bruggetjes kun je mooi aan de zijkant stoppen zodat een eventuele auto achter je er makkelijk langs kan. Het is een eenrichtingsweg, dus in theorie zou je geen tegenligger tegen kunnen komen. Wij kwamen echter opeens een camper tegen, in dat geval zit er niets anders op dan ergens zo dicht mogelijk aan de kant te gaan staan.
Bij de bruggetjes welke we regelmatig tegenkwamen konden we het meeste zien. De route is vrij lang, dus op andere plekken stoppen gaat gewoonweg teveel tijd kosten.
Het water was overal kraakhelder, je kon overal vissen zien zwemmen. We hebben nog een action-cam losgelaten in het water, maar de vissen waren over het algemeen bang van zo'n apparaat :-). Soms durfde er 1 voor de camera te komen, maar meestal vlogen ze gelijk weg als ik boven het water hing :-(.
Als we een stukje onderweg zijn zie ik opeens in de verte "iets" bewegen op de weg, wat het is kan ik er van grote afstand niet uithalen. Ik rem af om langzaam voorbij te rijden. Als ik dichterbij kom kunnen we zien dat het gaat om een slang. Natuurlijk niet slim van die dikke worm om op zo'n weg te gaan liggen chillen in de zon, voordat je het weet wordt je plat gereden.
Hij ziet er niet veilig uit, dus we maken een aantal foto's van veilige afstand. Het blijkt te gaan (geen 100% garantie) om de zogenaamde Cottonmouth (alias water moccasin), of in het Nederlands de watermoccasinslang. Een slang welke je niet zomaar wilt gaan aaien. Een beet kan dodelijke afloop hebben.
We rijden weer verder, en naar verloop van tijd komen we weer op een (smalle) asfaltweg uit. Hier komen we langs een huis waar een oude benzinepomp en oude auto in originele staat uitgestald.
Een stukje verder zie ik weer "iets" op de weg liggen. Het blijkt een schildpad te zijn!
Ojee, ook dat is niet zo slim, als ik vraag of hij opzij wilt gaan kruipt hij enkel verder in zijn huis. Ik geef hem een extra zetje zodat hij veilig in de berm zit, het zou zielig zijn dat hij door de volgende auto wordt platgereden.
We zijn nu aan het einde van de route gekomen, een bijzonder mooie route met een aantal leuke dieren. Het is een lange route, maar zeer zeker de moeite waard. De volgende stop ligt op zo'n 15 minuten rijden, een memorial van ValuJet Flight 592, een vliegtuig dat in 1996 is neergestort in de Everglades. Het is even goed opletten, het memorial staat langs de hoofdweg, je rijdt er echter zo voorbij als je niet oplet. We parkeren de auto voor de parkeerplaats bij het memorial voor een korte tussenstop. De parkeerplaatsten zelf is gewoon hoog gras, deze worden volgens mij niet veel gebruikt.
Het monument is indrukwekkend om te zien, ook al ligt het echt in the middle of nowhere.
We besluiten na deze stop weer terug te rijden naar ons appartement, waarna we besluiten te lopen naar het strand van Miami Beach, daar zijn we nog niet geweest. We lopen vanuit ons appartement naar het strand en lopen vervolgens het strand af richting Ocean Drive. Het is redelijk druk op sommige plekken van het strand, maar het is dan ook lekker weer hierzo :-).
Ter hoogte van Ocean Drive zijn ze twee ENORME tenten aan het opbouwen, we hebben echter geen idee waarvoor.
We lopen weer via het park bij Ocean Drive richting ons appartement. Dan hebben we nog even de tijd om ons op te frissen en om te kleden voor vanavond.
Deze avond zijn we van plan te eten bij Yardbird Southern Table & Bar, een restaurant dat naast het appartement zit waar we voorgaande jaren hebben gezeten. Dit restaurant is nu twee jaar oud, ziet er geweldig uit en heeft zeer goede recensies. We gaan er op goed geluk naartoe (het kan heel erg druk zijn), en hebben een plekje op het terras. Naast het eten bestellen we ook een aantal lokale bieren. Voor eten gaat Tamara voor de Swine Burger 2.0 en ik voor de Smoked backyard BBQ chicken. Ik heb weer iets gekozen dat je enkel als een soort holbewoner naar binnen kan krijgen, dat realiseer ik mezelf altijd pas tijdens het kluiven.
Als we hier uitgegeten zijn pakken we nog even een terrasje bij Lincoln Rd om de avond af te sluiten. Wat er morgen op de planning staat? Niets eigenlijk, dat bedenken we morgen wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten