Om half 11 arriveren we bij de sinkhole. We doen uit voorzorg onze lange broeken aan om te voorkomen dat de muggen en teken onze benen leegzuigen. Het is nog rustig en kunnen ons paard in de schaduw parkeren.
We lopen rustig naar het visitor-center waar het ook rustig is, er is geen personeel te bekennen, en het betalen gaat op eigen initiatief bij de parkeerplaats. $4 per voertuig, dit zijn geen prijzen waar je moeilijk over gaat doen.
Vanaf het visitor-center is het zo'n 5 minuutjes lopen naar de sinkhole. Onderweg besluit een libelle ook nog even te poseren voor de foto, aardig beestje om dat te doen.
Aangekomen bij het gat staat er een trap waar af kunnen dalen naar de bodem van de sinkhole. Naar beneden via de trap is altijd makkelijk, dus we beginnen aan de trip.
We zijn blij dat we onze goede wandelschoenen hebben aangetrokken, door de enorm hoge luchtvochtigheid is de trap op sommige plekken gevaarlijk glad. We komen onderweg een bordje tegen dat we daar niet alleen zijn, er zijn een hoop andere beestjes. Helaas hebben wij ze niet gespot :-(.
We lopen verder naar beneden en komen aan bij de bodem van de sinkhole. Door de enorme contrasten door de zon-inval is het helaas niet eenvoudig om duidelijke foto's te maken.
Alles is groen, heel erg groen. Behalve het water, dat is grijs/bruin :-).
Nadat we beneden even een paar minuten hebben rondgekeken besluiten we weer naar boven te gaan. Dat zal een aardige uitdaging worden in deze warmte en luchtvochtigheid.
Weer aangekomen bij de auto stellen we de volgende eindbestemming in: St Augustine, dit is zo'n 1u en 3 kwartier rijden.
Aangekomen bij St. Augustine parkeren we de auto in een parkeergarage, uit de zon blijft hij een stuk koeler voor als we weer terugkomen bij de auto. We moeten nog lunchen, dus we zetten na aankomst direct richting St. George street, de bekendste winkelstraat in St Augustine, echter wel met een kleine omweg.
Onderweg komen we ook nog een oude begraafplaats tegen.
Eenmaal aangekomen in St George street bleek het een stuk drukker te zijn dan wij hadden verwacht.
Uiteindelijk vinden we een plekje waar we kunnen eten. Tamara gaat voor de fried-Fish en ik voor een broodje BBQ-pork. Mijn broodje bevatte niet het dagelijke aanbevolen hoeveelheid kcal voor een dag, nee, dit was gewoon voor een heel jaar. Ik voelde gewoon mijn aderen dichtslibben tijdens het eten. Maar hij was wel heel lekker :-).
Klaar met eten gaan we weer verder met een kijkje nemen in de straat, welke wel heel erg toeristisch van opzet is.
We zetten koers richting Castillo de San Marcos, een kasteel aan het water. Deze ligt naast St George street, dus ver lopen is niet nodig :-). Meer informatie over het kasteel kun je hier vinden: meer info
Eenmaal aangekomen bij het kasteel blijkt het ook hier drukker te zijn dan verwacht. Het is gelukkig niet te druk, zodat wel wel overal makkelijk bij kunnen.
Vanaf het dak hadden we een mooi uitzicht over het water.
Verder stonden er ook nog wat andere bezienswaardigheden op het dak.
Binnen was ook nog 1 en ander te bekijken, ook al was daar eigenlijk alles achter (reflecterend) glas, of niet meer origineel.
Om 10 voor half 4 zijn we weer in de auto gestapt om naar de volgende plaats te gaan. Old Jail in St Augustine, dit ligt niet echt op loopafstand wanneer je een planning hebt :-). Old St. Johns County Jail is een oude gevangenis welke nog tot 1953 in gebruik was, in de gevangenis woonde ook de sherrif met zijn gezin. Meer informatie over de Old Jail vind je hier: meer info
Na een klein half uurtje rijden we weer weg uit St Augustine en zetten koers richting Daytona Beach! Een dik uur rijden en zo'n 60 miles.
In Daytona Beach aangekomen gaan we eerst ijsblokjes halen om onze koelbox aan te vullen, nadien zetten we direct koers richting het strand van Daytona beach, ons paard mag in het zand spelen!
Het is redelijk rustig op het strand, we willen echter niet al te lang blijven. Het is tenslotte al een lange dag geweest, en ons motel wacht al op ons. We parkeren de auto en nemen even kort de tijd om het strand te bekijken. Ik (Ruud) ben ook nog even zo slim om te kijken hoe warm het water is, wat gelijk tot gevolg heeft dat een golf over mijn voetjes heen komt.
Nadat er nog een groepje pelikanen voorbij komt gaan we richting motel, tijd om ons op te frissen om vervolgens ergens een geschikte voederplaats te vinden.
Aangekomen bij ons motel, zo'n 4 miles vanaf het strand, parkeren wij ons paard naast een ander paard. Het is tijd om ons op te frissen en om te kleden.
's Avonds gaan we op zoek naar een plaats om wat te eten, een stuk verderop in de straat zitten een aantal restaurantjes waarbij we kiezen voor een buffet restaurant. Lekker onbeperkt jezelf volduwen met eten. Inmiddels is mij duidelijk waarom we daar regelmatig voorbij zien waggelen (lopen lukt niet meer doordat hun lichaam een bolle vorm heeft aangenomen). Het eten is vet, heel vet. Vis? Deze ligt voor 80% in het vet. Kip? Uit het vet. Imitatiekrab? Niet uit het vet, maar wel met kaas er overheen. Ongelooflijk, mijn maag was direct in paniek, die kreeg waarschijnlijk traumatische herinneringen van het broodje van die middag :-).
Het is daarentegen wel goedkoop. Wat we hier in totaal voor het buffet kwijt zijn komen we alleen voor het drinken bij het eten in Miami Beach niet heel erg ver :-).
Na het eten zijn we terug gekeerd naar het motel en hebben we nog even rustig tv gekeken en het blog bijgewerkt. Hierbij maak ik ook nog eens een fout waardoor ik in totaal zo'n 50 foto's kwijt raak :-(. Balen, maar neem het verlies maar. Op de TV komt ondertussen een alert voorbij voor het weer, er blijkt noodweer op komst te zijn boven Daytona Beach.
Uiteindelijk merken we helemaal niets van het noodweer. Het is tijd om te slapen. morgen de laatste dag. Deze dag beginnen we bij Kennedy Space Center en rijden vervolgens via het Navy Seal museam terug naar Miami Beach. Hierbij pakken we U.S. Route 1, de toeristische route door allerlei plaatsjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten